Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Tarnowie

Historia parafii sięga połowy lat 60. XX wieku, kiedy to, dokładnie w 1965 roku, pod jej skrzydłem znajdowało się 247 wiernych oraz 500 sympatyków. Obecnie jest to jedna z najmniej licznych wspólnot w obrębie tego wyznania, co czyni ją szczególną w swoim lokalnym kontekście.

Od 1996 roku kaplica parafialna ma swoją siedzibę w historycznym budynku, który niegdyś był bernardyńskim kościołem Matki Bożej Śnieżnej. Z kolei od 31 marca 2017 roku, w kaplicy zaczęły być celebrowane również liturgie w obrządku wschodnim, które odbywają się w niedzielę o godzinie 8.00. Te dodatkowe nabożeństwa prowadzone są przez Prawosławny Punkt Duszpasterski Częstochowskiej Ikony Matki Bożej w Tarnowie.

Sam kościół, w którym mieści się kaplica, został wzniesiony w XV wieku. W 1614 roku budowla uległa zniszczeniu w wyniku pożaru. W latach 1620–1626 dzięki staraniom gwardiana Michała Hallera przeprowadzono jego odbudowę. To właśnie wtedy, najprawdopodobniej, nastąpiła przebudowa gotyckich sklepień na trójprzęsłowe sklepienia kolebkowe.

W 1789 roku, na mocy decyzji władz austriackich, klasztor został zlikwidowany, a bernardyni przenieśli się do opuszczonego wcześniej klasztoru i kościoła bernardynek. W latach 1823–1825 opuszczony kościół przeszedł gruntowną przebudowę, stając się siedzibą Sądu Szlacheckiego. W wyniku tych zmian, wnętrze zostało podzielone na trzy kondygnacje, a w prezbiterium stworzono salę rozpraw, co zatarło jego pierwotny charakter. Zewnętrzna bryła kościoła również uległa znacznym transformacjom, przyjmując klasycystyczne formy.

W okresie II wojny światowej elewacje zewnętrzne prezbiterium zostały dodatkowo regotyzowane. Przez pewien czas, funkcjonował tu tarnowski magistrat, co jeszcze bardziej podkreśla wieloaspektową historię tego miejsca.