Józef Bobrowski, który przyszedł na świat 19 czerwca 1927 roku w Tarnowie, a odszedł 8 września 1995 roku w Krakowie, był postacią niezwykle ważną w kontekście polskiej historii kulturowej. Jego największym osiągnięciem było odnowienie cmentarza Orląt Lwowskich.
Bobrowski znacząco wpłynął na zachowanie pamięci o bohaterach, którzy spoczywają w tym symbolicznym miejscu, przyczyniając się do jego renowacji i upamiętnienia. Jego praca nie tylko odmieniła oblicze cmentarza, ale również podkreśliła znaczenie historii w świadomości narodowej.
Życiorys
Józef Bobrowski ukończył studia ekonomiczne we Wrocławiu, gdzie zdobył tytuł magistra ekonomii. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w 1953 roku, kiedy to podjął pracę w Chemobudowie Kraków, gdzie pozostawał aż do 1974 roku.
W kolejnych latach, od 1974 do 1982, pełnił funkcję dyrektora Krakowskiego Zjednoczenia Budownictwa. Następnie objął stanowisko dyrektora w Energopolu, co stało się kolejnym ważnym etapem w jego życiu zawodowym.
Oprócz pracy w sektorze budowlanym, równolegle angażował się w edukację, wykładając w Akademii Ekonomicznej w Krakowie w latach 1979–1986. W tym okresie przekazywał swoją wiedzę zarówno studentom, jak i młodym praktykom.
W swoich działaniach jako dyrektor lwowskiego oddziału Energopolu, skoncentrował się na wspieraniu pamięci polskiej na Kresach. W czasie tych działań, towarzyszyła mu jego żona Krystyna, która kontynuowała jego dzieło jeszcze po jego śmierci, pozyskując fundusze na pomoc dla Polaków w Lwowie.
Osiągnięcia i działalność
Jednym z najważniejszych osiągnięć Józefa Bobrowskiego była odnowa cmentarza Orląt we Lwowie. Dzięki tej wyjątkowej inicjatywie, w 1990 roku otrzymał od Ministra Spraw Zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego „Dyplom uznania za zasługi dla ratowania Polskiego dziedzictwa kulturalnego”. Dodatkowo w 1994 roku uhonorowano go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Jerzy Janicki w swoim dziele „Alfabecie Lwowskim” opisuje okres życia Józefa Bobrowskiego we Lwowie, który trwał od 1988 do 1991 roku.
Po powrocie do Polski, Bobrowski zaangażował się w działalność Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, gdzie objął stanowisko wiceprezesa. Dzięki jego inicjatywie rozpoczęła się budowa polskiej szkoły w Wilnie. Ponadto, Józef Bobrowski złożył dyspozycję dotyczącą budowy Domu Polskiego w Mohylewie, co stanowi kolejny krok w jego dążeniu do wspierania polskiej kultury za granicą.
Życie prywatne
Józef Bobrowski był synem profesora Józefa oraz nauczycielki Marii, z domu Brągiel. W życiu prywatnym był mężem Krystyny, z domu Czarnik, a także dumnym ojcem syna Tomasza.
Ostatnie jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Przypisy
- Redakcja, Krystyna Bobrowska [online], Dziennik Polski, 22.10.2004 r.
- a b Janusz M.J.M. Paluch, Rozmowy o Kresach i nie tylko, Małe Wydawnictwo, s. 14–22.
- Biuletyn Informacyjny Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" [online], Nr 11, str. 13-14, 30.06.1992 r.
- JerzyJ. Janicki, Alfabet Lwowski, str. 166-184.
- Stanisław S.S.S. Nicieja, Cmentarz obrońców Lwowa, s. 152.
- a b c d e f Wspomnienia o Józefie Bobrowskim, „Biuletyn Informacyjny Stowarzyszenia "Wspólnota Polska"”, 10, 10.1995 r., s. 36–38.
Pozostali ludzie w kategorii "Przedsiębiorczość i ekonomia":
Jerzy Mazgaj | Michal Hornstein | Łukasz Nosek | Grzegorz Błażewicz | Henryk FristOceń: Józef Bobrowski