Pomnik Adama Mickiewicza w Tarnowie

Decyzję o wzniesieniu pomnika podjęto z okazji 100-lecia urodzin Mickiewicza w 1898 roku. W tym celu powstał specjalny komitet, na czele którego stanął Bronisław Brzeski, tarnowski notariusz oraz weteran powstania styczniowego. Jego celem było zebranie funduszy oraz wybór odpowiedniego projektu pomnika. W kwietniu 1900 roku, po gruntownej analizie, zaakceptowano projekt autorstwa Tadeusza Błotnickiego, nakładając na artystę obowiązek zakończenia prac do końca października tego samego roku.

Uroczystość odsłonięcia pomnika miała miejsce 26 listopada 1900 roku, co zbiegło się z 45. rocznicą śmierci poety. Pomnik, stylizowany na popiersie, mierzy 1,1 m wysokości i został osadzony na cokole z czerwonego granitu tremboweskiego, który wynosi 3,4 m. Dodatkowo, jego forma została urozmaicona przez obiekt w kształcie liry, symbolizującym poetów. Całość otacza dekoracyjny płot z metalowymi słupkami i łańcuchami oraz dwoma eleganckimi kandelabrami.

Pomnik wykazał się dużą odpornością przez trudne czasy, jakimi była II wojna światowa, kiedy to, po usunięciu polskich symboli, próbowano wmówić okupantom, że pomnik przedstawia Goethego, co uratowało go od zniszczenia.

W marcu 1968 roku, w symboliczny sposób, pod pomnikiem miały miejsce protesty przeciwko cenzurze oraz przeciwko zdjęciu "Dziadów" z desek Teatru Narodowego, co dodatkowo podkreśla rolę pomnika nie tylko w dziedzictwie kulturowym, ale również w historii społecznej Polski.