Edward Skowroński to postać, która zapisała się w historii Polski jako wybitny prawnik i urzędnik konsularny. Urodził się w Tarnowie 9 września 1887 roku, a swoją karierę zawodową związana z prawem oraz dyplomacją rozwijał przez wiele lat.
Skowroński zmarł 12 października 1966 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie ślad w polskiej administracji oraz służbie dyplomatycznej.
Życiorys
Edward Skowroński rozpoczął swoją edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobył wiedzę, która miała wpływ na jego późniejsze życie. Po zakończeniu obowiązkowej służby wojskowej, pełnił rolę jednorocznego ochotnika w cesarskiej i królewskiej Armii. W wyniku tego został mianowany kadetem rezerwy, z datą senioratu ustaloną na 1 stycznia 1908 roku, i przydzielony do 11 Dywizjonu Artylerii Konnej ze Lwowa. W 1910 roku uzyskał awans na stopień podporucznika rezerwy w korpusie oficerów artylerii polowej oraz górskiej.
W czasie mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, która miała miejsce w związku z wojną na Bałkanach (1912-1913), Skowroński wstąpił do walki. Jego kariera wojskowa postępowała dynamicznie i w lutym 1916 roku awansował na porucznika. Tego samego roku jego oddział został nazwany Dywizjonem Artylerii Konnej Nr 4, a w 1918 roku przekształcony na Pułk Artylerii Polowej Nr 4 K.
Po zakończeniu I wojny światowej, 7 listopada 1918 roku, służył w 3 Batalionie Strzelców Sanockich, jednakże 20 grudnia tego samego roku został zareklamowany z Wojska Polskiego. Kolejnym ważnym etapem jego kariery był okres od 20 lipca 1920 roku, kiedy to został oficerem w Dowództwie Frontu Północnego. Następnie, od 15 sierpnia 1920 roku, pełnił funkcję szefa Oddziału I Sztabu 2 Dywizji Jazdy. We wrześniu 1920 roku został dowódcą plutonu karabinów maszynowych w 108 pułku ułanów.
W 1921 roku Skowroński dowodził szwadronem karabinów maszynowych i dywizjonem. Od lutego do kwietnia tegoż roku był adiutantem pułku, by z powrotem przejąć dowodzenie szwadronem. W tym czasie jego jednostka przeszła reorganizację i została przekształcona w 20 pułk ułanów, w którym kontynuował służbę.
Edward Skowroński miał także doświadczenie w polskiej służbie konsularnej, pełniąc funkcję wicekonsula RP w Elblągu w latach 1922-1923 oraz kierownika Delegacji RP w Harbinie w latach 1930-1931. Zgodnie z dokumentami z 1934 roku, znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, będąc przypisanym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był w grupie oficerów rezerwy „powyżej 40 roku życia”. W 1945 roku pełnił rolę komisarza Muszyny.
Edward Skowroński zmarł i spoczął na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, na kwaterze T, gdzie jego pamięć jest wciąż czczona.
Ordery i odznaczenia
Edward Skowroński został odznaczony licznymi medalami oraz wyróżnieniami, co potwierdza jego niezłomne zaangażowanie oraz poświęcenie. Wśród przyznanych mu odznaczeń znajdują się:
- krzyż zasługi wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
- krzyż wojskowy Karola,
- krzyż pamiątkowy mobilizacji 1912–1913.
Przypisy
- a b c d e f Kolekcja ↓, s. 104.
- Suchorowski 1929 ↓, s. 16.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 133, 820.
- Spis oficerów 1921 ↓, s. 263.
- Schematismus 1914 ↓, s. 856.
- Schematismus 1911 ↓, s. 872.
- Schematismus 1909 ↓, s. 866, 957.
- Ranglisten 1918 ↓, s. 1065.
- Ranglisten 1918 ↓, s. 1244.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Ignacy Weinfeld | Stefan Glaser | Stanisław Biernat | Bolesław Mikiewicz | Piotr Wielgus (prawnik) | Felicia Langer | Józef Stanisław Retinger | Władysław Baldini | Stanisław Krygowski | Radosław Koper | Emil Merz | Krzysztof StrzelczykOceń: Edward Skowroński