Władysław Baldini

Prawo i sprawiedliwość

Władysław Antoni Baldini, urodzony 24 maja 1874 roku w Tarnowie, był nie tylko sędzią, ale również prominentnym samorządowcem i politykiem związanym z obozem endeków. Jego życie zakończyło się tragicznie na wiosnę 1940 roku, gdy stał się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która wstrząsnęła Polską i pozostawiła trwały ślad w historii narodu.

Jego wkład w polskie życie publiczne oraz działalność na rzecz samorządu lokalnego są częścią dziedzictwa, które wciąż jest przedmiotem badań oraz refleksji nad skomplikowaną historią tego okresu.

Życiorys

Władysław Baldini, znacząca postać w historii polskiego sądownictwa, rozpoczął swoją edukację w gimnazjum w Przemyślu. Po ukończeniu nauki, w 1893 roku zdał maturę i kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, które zakończył w 1897 roku. Jego kariera zawodowa zaczęła się w 1909 roku, kiedy to został sędzią w Husiatynie i Skałacie, a od 1911 roku pełnił funkcję naczelnika Sądu Powiatowego.

W 1916 roku objął stanowisko radcy w Sądzie Krajowym, a od 1920 roku sprawował funkcję sędziego i później wiceprezesa Sądu Okręgowego w Przemyślu, aż do momentu przeniesienia w stan spoczynku w 1932 roku. Baldini był również aktywnym członkiem lokalnych organizacji, takich jak Sokół, Towarzystwo Szkoły Ludowej (TSL) oraz Towarzystwo Kółek Rolniczych. Jako osoba zaangażowana w sprawy lokalne, był jednym z członków Zarządu Powiatowego SN w Przemyślu.

Na życzenie Leonarda Chrzanowskiego, Włodzimierz Bilan polecił Baldiniego na stanowisko prezydenta miasta, co świadczy o jego znaczeniu w lokalnej polityce. Niestety, jego życie i kariera zostały brutalnie przerwane w wyniku wydarzeń II wojny światowej. Po inwazji ZSRR na Polskę w dniu 17 września 1939 roku, Baldini został aresztowany przez NKWD 7 listopada 1939 roku.

Wiosną 1940 roku zginął w ramach zbrodni katyńskiej, a jego nazwisko zostało uwzględnione na Ukraińskiej Liście Katyńskiej, która została opublikowana w 1994 roku. Ofiary tej tragedii zostały pochowane na nowo otwartym Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni, w 2012 roku, co przypomina o tragicznych wydarzeniach tamtej epoki i hołdzie dla ofiar.

Przypisy

  1. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994 r. [dostęp 23.03.2015 r.]
  2. A. Wątor, Władysław Antoni Baldini, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, Warszawa 2010 r., s. 62.
  3. A. Wątor, Władysław Antoni Baldini, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, Warszawa 2010 r., s. 61.
  4. Grzegorz Hryciuk. Stosunki polsko-ukraińskie w ocenie konsulatu niemieckiego we Lwowie w 1939 roku. „Toruńskie Studia Międzynarodowe”, nr 1 (2) z 2009 r., s. 20. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
  5. Włodzimierz Bonusiak: Polityka ludnościowa i ekonomiczna ZSRR na okupowanych ziemiach polskich w latach 1939-1941 („Zachodnia Ukraina” i „Zachodnia Białoruś”). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2006 r., s. 127. ISBN 978-83-7338-249-7.

Oceń: Władysław Baldini

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:11