Michał Konopiński


Michał Konopiński, urodzony 11 sierpnia 1855 roku w Tarnowie, to postać o znaczącym wkładzie w polskie dziennikarstwo oraz publicystykę. Jego życie zakończyło się 23 kwietnia 1928 roku w Krakowie, gdzie również prowadził intensywną działalność społeczną.

Był radnym miasta Krakowa, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy lokalne oraz chęci wpływania na rozwój swojego miasta. Konopiński pozostawił po sobie trwały ślad w polskim życiu publicznym.

Życiorys

Michał Konopiński przyszedł na świat 11 sierpnia 1855 roku w Tarnowie. Był synem Szymona oraz Marianny z domu Kowalskiej. Swoje wykształcenie rozpoczął w Tarnowie, gdzie w 1874 roku ukończył gimnazjum. Po tym etapie swojej edukacji podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, koncentrując się na literaturze oraz historii. W ten sposób stał się historykiem wywodzącym się z krakowskiej szkoły historycznej, a jego nauczycielem był Józef Szujski.

Na początku swojej kariery zawodowej zajął się pracą nauczycielską. Wykładał w C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a następnie w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie, gdzie był zastępcą nauczyciela. W latach osiemdziesiątych XIX wieku przez cztery lata uczył w C. K. V Gimnazjum Państwowym we Lwowie, znanym potocznie jako „bernardyńskie”.

Wkrótce jednak zaczął interesować się dziennikarstwem i postanowił poświęcić swoją działalność zawodową oraz pasje właśnie tej dziedzinie. Michał był związany z redakcją „Kurjera Lwowskiego”, którego prowadził Rewakowicz. W wrześniu 1888 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie został zaproszony przez Tadeusza Romanowicza. Po przenosinach, 15 listopada tego samego roku, związał się z redakcją „Nowej Reformy”, gazety o demokratycznym charakterze. Od 1889 roku sprawował tam funkcję redaktora odpowiedzialnego, a także sekretarza redakcji. W 1894 roku objął posadę redaktora naczelnego tej gazety. Dodatkowo wydawał „Wiadomości Krakowskie” oraz publikował teksty jako dziennikarz i publicysta, często posługując się pseudonimami „Mydlarz” oraz „Pesymista”.

Pełnił też funkcję wiceprezesa Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów we Lwowie. W 1907 roku został wybrany na prezesa oddziału Towarzystwa Dziennikarzy Polskich w Krakowie. Był również członkiem Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich, uzyskując w 1927 roku tytuł pierwszego członka honorowego tego stowarzyszenia. Od 1905 roku zasiadał jako radny rady miejskiej w Krakowie, reprezentując Koło Inteligencji, a w listopadzie 1907 roku został delegatem do Galicyjskiej Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie.

W dniu 23 kwietnia 1928 roku, po długiej chorobie, zmarł w Krakowie w wieku 73 lat. Został pochowany 26 kwietnia 1928 roku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, początkowo w grobie tymczasowym, a później urządzono dla niego osobny pomnik nagrobny w kwaterze oznaczonej symbolem TΔ. Michał Konopiński nie założył rodziny.

Przypisy

  1. Na grób i pomnik dla Michała Konopińskiego. „Nowa Reforma”. Nr 97, s. 4, 27.04.1928 r.
  2. Nad mogią Michała Konopińskiego. „Nowa Reforma”. Nr 98, s. 1-2, 28.04.1928 r.
  3. Odpowiedzialny redaktor Michał Konopiński. „Nowa Reforma”. Nr 95, s. 6, 25.04.1928 r.
  4. Konstanty Srokowski. † Michał Konopiński. „Nowa Reforma”. Nr 96, s. 1-2, 26.04.1928 r.
  5. † Redaktor Michał Konopiński. Nekrologi. „Dziennik Bydgoski”. Nr 97, s. 4, 26.04.1928 r.
  6. Ś. p. Michał Konopiński. W: Dwudziestopięciolecie Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich. 1937: Syndykat Dziennikarzy Krakowskich / Ilustrowany Kurier Codzienny, Kraków, s. 17.
  7. Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 60.
  8. Nowy delegat do Rady szkolnej. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 2, 23.11.1907 r.
  9. Osoby o nazwisku „Konopiński” w Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 24.07.2018 r.]
  10. Ludwik Czarkowski: Pseudonimy i kryptonimy polskie. Wilno: 1922, s. 65, 120.
  11. „Wiadomości Krakowskie” 1922.
  12. Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 117.

Oceń: Michał Konopiński

Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:21