Ulica Bernardyńska w Tarnowie


Ulica Bernardyńska to istotny element infrastruktury Tarnowa, zlokalizowany w samym centrum miasta, stanowiący część jego południowej „obwodnicy” Starówki. Rozpoczyna się ona na skrzyżowaniu z ulicami Targową oraz Najświętszej Marii Panny, będąc jednocześnie kontynuacją ulicy Bema.

Cała ulica charakteryzuje się ruchem jednokierunkowym. Na pierwszym odcinku, od początki aż do skrzyżowania z ulicą Szeroką, ruch odbywa się w kierunku wschodnim, co czyni ją częścią jednego z kluczowych ciągów komunikacyjnych w mieście. Ulica Szeroka natomiast podtrzymuje ten ciąg, a na dalszym odcinku — do Dąbrowskiego — ruch jest skierowany w przeciwną stronę.

Historycznie, już w I połowie XIX wieku ulica ta była w pełni zabudowana oraz stanowiła ośrodek życia handlowego i towarzyskiego. Jej nazwa ma swoje korzenie w obecności przy niej zespołu klasztornego ojców bernardynów, który odegrał ważną rolę w kształtowaniu tego terenu. W okresie PRL nastąpiła jednak zmiana nazwy, która upamiętniała działacza komunistycznego Władysława Kniewskiego. Po transformacji ustrojowej w 1989 roku, ulica odzyskała swoją dawna nazwę.

Przypisy

  1. Ulice - nowe i stare nazwy. it.tarnow.pl, 09.12.2009 r. [dostęp 15.09.2012 r.]
  2. Stanisław Potępa: Fiakrem po Tarnowie. Tarnów: Wydział Kultury Fizycznej i Turystyki Urzędu Miejskiego w Tarnowie, Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 1985.

Oceń: Ulica Bernardyńska w Tarnowie

Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:18