Wilhelm Wichurski, którego prawdziwe nazwisko brzmi Wilhelm Franciszek Gwizdała, był znaczącą postacią w polskim świecie sztuki teatralnej oraz telewizyjnej. Urodził się 19 października 1907 roku w Tarnowie, a swoje życie zakończył 4 lipca 1979 roku w Warszawie.
Jego kariera aktorska na trwałe wpisała się w historię polskiego teatru, czyniąc go jednym z rozpoznawalnych twórców swojego pokolenia.
Życiorys
Wilhelm Wichurski przyszedł na świat jako syn Wojciecha Gwizdały i Marii z Bąków. Swoje pierwsze edukacyjne kroki stawiał w rodzinnym Tarnowie, gdzie ukończył gimnazjum. Następnie kontynuował naukę w Miejskiej Szkole Dramatycznej w Krakowie. W wieku 22 lat zdał egzamin eksternistyczny ZASP-u.
Debiut artystyczny miał miejsce w 1931 roku, gdy wystąpił na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Jego talent szybko został dostrzegany, co zaowocowało współpracą z Teatrem Kameralnym oraz Teatrem im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Do 1936 roku występował również w Teatrze Miejskim w Grodnie.
Okres II wojny światowej zmusił artystę do zmiany zawodowych planów; pracował najpierw w warszawskiej fabryce samochodów, a w 1944 roku związany był z Dworcem Wschodnim w Warszawie.
Po zakończeniu działań wojennych, w 1946 roku, Wichurski zdołał powrócić na scenę, co pozwoliło mu nawiązać współpracę z Teatrem Dramatycznym w stolicy. Jego ścieżka zawodowa prowadziła do Teatru Narodowego, gdzie działał od 1951 roku aż do przejścia na emeryturę w lutym 1976 roku.
Artysta był dwukrotnie żonaty; pierwszą wybranką jego serca była Wanda Gacek, a drugą – Katarzyna Wietek (1930–2010), z którą spędził resztę swojego życia.
Zmarł 4 lipca 1979 roku w Warszawie, a jego ostatnim miejscem spoczynku jestcmentarz komunalny Północny (kwatera W-XVII-3-4-7).
Filmografia
Filmy
- 1953: Celuloza,
- 1956: Szkice węglem.
Spektakle Teatru Tv
- 1955: Ostry dyżur – Korgut,
- 1958: Koniec świata o godzinie ósmej – Stevens, woźny,
- 1958: Dwie rurki z kremem – komisarz Lepere,
- 1958: Kto z nas jest mordercą,
- 1963: Cyd,
- 1963: Skandal w Hellbergu – sierżant Blom,
- 1964: Pożegnania – barman z Cafe Clubu,
- 1965: Pięć minut przed północą,
- 1965: Rano przeszedł huragan,
- 1966: Amfitryon,
- 1966: Jedna noc – woźnica,
- 1966: Jegor Bułyczow i inni,
- 1970: Piszę pamiętnik artysty – lokaj hrabiny,
- 1971: Kurka wodna,
- 1971: Pan Tadeusz – Szlachcic (cz. 7),
- 1977: Kremlowskie kuranty – Przewodniczący komitetu domowego.
Ordery i odznaczenia
Wilhelm Wichurski, wybitna postać w historii, został odznaczony licznymi nagrodami za swoje zasługi. Wśród nich znajdują się:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1977 roku,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany mu 19 stycznia 1955 roku.
Przypisy
- a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 19.12.2023 r.]
- Wilhelm Wichurski w bazie filmpolski.pl
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wymieniony jako Gwizdała Wilhelm.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Zenon Waśniewski | Wojciech Janus | Jan Wojnarski (malarz) | Janusz Mika | Anny Ondra | Marcin Hycnar | Roman Fleszar | Kajetan Borowski | Sebastian Mnich | Maryla Morydz | Anna Armatys | Anna J. Szepielak | Antoni Kopff | Jerzy Gert | Alfred Kamienobrodzki | Bartek Kapłoński | Jerzy Panek | Dariusz Kobylański (fotograf) | Kamil Kula | Jacek GłombOceń: Wilhelm Wichurski