Kościół Świętej Rodziny w Tarnowie

W czasie, gdy nowa świątynia była w budowie, zakonnicy mieszkali przy kościele NMP „na Burku”. Projekt architektoniczny kościoła stworzył prof. arch. Jan Sas-Zubrzycki, a w budowie brał udział także architekt Augustyn Tarkowski. Uroczystość konsekracji kościoła pw. Świętej Rodziny miała miejsce 4 października 1908 roku, a dokonał jej biskup Wałęga. Co ciekawe, do 1939 roku budowla ta pełniła także funkcję kościoła garnizonu tarnowskiego.

Świątynia ma formę trójnawowej bazyliki z transeptem oraz zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Została zbudowana z cegły i kamienia, a południowa fasada jest zwieńczona dwiema wysokimi wieżami czworobocznymi, które na wysokości korpusu przechodzą w ośmioboczne wieżyczki, nakryte eleganckimi ostrosłupowymi hełmami. Dolna część fasady ozdobiona jest trzema portalami nakrytymi schodkowymi szczytami.

Wnętrze kościoła wyróżnia się neogotyckim wyposażeniem, którego większość zrealizowano w latach 1907–1910 i które pochodzi z Tyrolu. Interesującym elementem są witraże znajdujące się w transepcie, zaprojektowane w 1907 roku przez Stefana Witolda Matejko, który był bratanek oraz uczniem Jana Matejki.

Kościół znajduje się przy ul. Krakowskiej 41 w Tarnowie, stanowiąc ważny punkt na mapie lokalnych zabytków i historii.