Aleksander Król

---

Życiorys

Przed rozpoczęciem I wojny światowej Aleksander Król zdecydował się na naukę na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej. W roku 1918 złożył przysięgę wojskową, wstępując do Wojska Polskiego jako porucznik artylerii. Już w 1919 roku nastąpiła zmiana jego specjalizacji, gdyż przeniósł się do lotnictwa. W międzyczasie kontynuował swoje edukacyjne aspiracje, uczęszczając na Wydział Architektury zarówno Politechniki Warszawskiej, jak i Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1928 roku otrzymał dyplom inżyniera architekta.

W dniu 3 maja 1926 roku awansowano go na majora, uzyskując pierwszeństwo ze starszeństwem od 1 lipca 1925 roku, zajmując pierwszą lokatę w korpusie oficerów aeronautycznych. W 1928 roku pracował w Komisji Nadzoru Technicznego Lotnictwa, pozostając również ewidencjonowany w 2 Pułku Lotniczym. 31 marca 1930 roku po ukończeniu studiów, przeszedł z dyspozycji szefa Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie, gdzie objął stanowisko dowódcy Oddziału Portowego.

Jego kariera zawodowa uległa dalszym zmianom 26 marca 1931 roku, kiedy to przeszedł z korpusu oficerów aeronautycznych do korpusu oficerów inżynierii i saperów, a następnie do Departamentu Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W tym departamencie pracował przez kolejne osiem lat, zdobywając awans na podpułkownika oraz przeniesienie do korpusu oficerów administracji. Przez pewien czas mieszkał przy ulicy Racławickiej 120. W 1939 roku pełnił funkcję szefa Wydziału Inspekcji. Z dniem 11 września 1939 roku objął kierownictwo w I Rejonie Budowlanym w „Grupie płk inż. Jeleniewskiego Eugeniusza”.

W latach 1921–1923 brał czynny udział przy konserwacji Zamku Królewskiego w Warszawie, zarówno jako inspektor nadzoru w obchodzie Starego Miasta, jak i autor monografii poświęconej temu zabytkowi. Dodatkowo, był redaktorem dwutomowej publikacji pod tytułem: Budownictwo wojskowe 1918–1935, wydanej przez Departament Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w 1936 roku.

Od 24 marca 1941 roku pełnił rolę oficjalnego przedstawiciela internowanych polskich żołnierzy przy rządzie węgierskim, kierując sekcją polską w XXI Oddziale Ministerstwa Honwedów. Wiosną 1944 roku przy niemieckiej okupacji Węgier został aresztowany przez Gestapo. Został następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego. W maju 1945 roku wrócił do Polski i zaczął pracować w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Katowicach, później przenosząc się do Kielc, a od 1948 roku osiedlił się w Warszawie.

W 1952 roku objął stanowisko dyrektora Biura Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Zmarł 27 maja 1971 roku w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterze 165-1-19.

---

Oceń: Aleksander Król

---