Salomon Keil, urodzony 7 września 1884 roku w Tarnowie, to postać, która zasłynęła jako architekt w Polsce. Jego życie zawodowe związane było głównie z miastem Lwowem, gdzie stworzył liczne projekty architektoniczne, które przyczyniły się do rozwoju tego regionu.
Niestety, data oraz miejsce jego śmierci pozostają nieznane, co czyni jego historię jeszcze bardziej intrygującą.
Życiorys
Salomon Keil był osobą o interesującej biografii, pochodzącą z rodziny żydowskiej, która zajmowała się handlem w Tarnowie. W latach 1905-1911 zdobywał wykształcenie na Wydziale Budownictwa w Politechnice Wiedeńskiej. Po zakończeniu studiów osiedlił się we Lwowie, gdzie rozpoczął swoją zawodową karierę.
Jak zauważyła badaczka historii miasta Lwowa, Julia Bogdanowa, Salomon Keil był nie tylko pracownikiem urzędów miejskich, ale również radnym oraz autorem ostatniego przedwojennego planu miasta, który został sporządzony w 1938 roku. Jego biuro architektoniczne znajdowało się przy ulicy Andrzeja Potockiego 53 (obecnie Generała Tarasa Czuprynki), a jego miejsce zamieszkania mieściło się przy ul. Jana Cieplaka 5 (obecnie Wasiła Żukowskiego).
Po tym, jak Armia Czerwona wkroczyła do Lwowa, Salomon Keil rozpoczął, prawdopodobnie na zlecenie DIPROMISTO, prace nad stworzeniem pierwszego radzieckiego planu perspektywicznego rozwoju miasta. Projekt ten był opracowywany zgodnie z wytycznymi Ołeksandra Kasjanowa. Niestety, Salomon Keil nie zdążył go ukończyć przed przybyciem wojsk niemieckich, a jego dalsze losy pozostają nieznane.
Dorobek architektoniczny
Salomon Keil przyczynił się do powstania wielu istotnych obiektów architektonicznych, które dziś stanowią ważną część krajobrazu miejskiego. W jego dorobku znaleźć można:
- kamienicę przy ulicy Andrieja Sacharowa 28 (Wulecka) z 1935 roku,
- zespół budynków mieszkalnych przy ulicy Petra Doroszenki 51-53-55-57-59 (Sykstuska, wcześniej Obrońców Lwowa), które powstały w latach 1934-1937, we współpracy z Ryszardem Hermelinem, Jakubem Menkerem oraz Henrykiem Sandigiem,
- domy mieszkalne przy ulicy Borysa Romanickiego 14 i 16 (Jacka Malczewskiego), zrealizowane w latach 1936-1937,
- budynek mieszkalny przy ulicy Andrieja Sacharowa 24 (Wulecka), który był współautorstwem Władysława Limbergera w latach 1936-1937,
- przebudowę kamienic przy ulicy Halickiej 15 i 17, zrealizowaną w latach 1935-1936.
Te realizacje są przykładem jego wpływu na rozwój architektury w regionie, a także jego umiejętności w tworzeniu funkcjonalnych i estetycznych przestrzeni mieszkalnych.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Ludwik Baldwin-Ramułt | Zygmunt Malawski (górnik) | Bernard Konieczny | Zygmunt Marynowski | Władysław Bogucki | Andrzej Kuliczkowski | Jerzy Cisowski | Aleksander Król | Juliusz Mokry | Józef GłombOceń: Salomon Keil