Władysław Bogucki

---

Działalność naukowa i zawodowa

Władysław Bogucki był absolwentem Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej, gdzie zyskał solidne podstawy w dziedzinie inżynierii. W trakcie swoich studiów miał okazję zdobyć cenne doświadczenie praktyczne, biorąc udział w projektach umacniania brzegu morskiego Kamiennej Góry w Gdyni oraz przy budowie żelbetowego ogrodzenia portu gdyńskiego.

Po ukończeniu studiów, w 1932 roku rozpoczął pracę jako starszy asystent w Katedrze Geometrii Wykreślnej, a rok później z powodzeniem zdał egzamin dyplomowy. W roku 1934 kontynuował swoją karierę zawodową, kierując budową nawierzchni podczas realizacji projektów, w tym także wjazdu na Wawel oraz końcowymi pracami przy ulicy Kornela Ujejskiego w Krakowie.

W okresie 1934–1945 Bogucki piastował różne kierownicze stanowiska administracyjne. W marcu 1945 roku uzyskał prawo wykonywania zawodu inżyniera budownictwa. Po przeniesieniu się do Gdańska, współpracował z Politechniką Gdańską, gdzie gotował się na rolę adiunkta i wykładowcy w Katedrze Ustrojów Żelaznych i Drewnianych, a jednocześnie pracował w Biurze Odbudowy Portów jako kierownik działu statystyki, zrezygnowując z tego stanowiska w 1947 roku.

W czerwcu 1946 roku Bogucki uzyskał tytuł doktora, na podstawie pracy poświęconej rozwiązaniu płaskich układów ramowych z wykorzystaniem punktów głównych. W grudniu 1948 roku zainicjował działalność Biura Projektów Budownictwa Morskiego w Gdańsku, gdzie pełnił funkcję kierownika działu weryfikacji do 1949 roku. W tym samym czasie stał się członkiem PZPR.

Na Politechnice Gdańskiej kierował Katedrą oraz Zakładem Konstrukcji Budowlanych i Mostowych, a w 1950 roku został mianowany prof. nadzwyczajnym. W latach 1950–1954 oraz 1958–1962 pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. W 1966 roku został mianowany profesorem zwyczajnym, a w latach 1966–1968 objął stanowisko rektora tej uczelni. Na początku 1968 roku aktywnie bronił autonomii uczelni, co miało znaczący wpływ na jej przyszłość.

Wzbogacając działalność uczelni, Bogucki pełnił wiele funkcji, w tym przewodniczącego komisji dyscyplinarnej oraz komisji weryfikacyjno-egzaminacyjnej. Jako rektor zainicjował budowę pływalni oraz nowego skrzydła B Gmachu Głównego Politechniki Gdańskiej. Z jego inicjatywy powstał także Akademicki Klub Morski, a jego Zakład Konstrukcji Stalowych stał się pionierem w organizacji pracowni tensometrycznej i badań nieniszczących.

W latach 1956–1957 Bogucki pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miejscowej Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG, a także kierował Przyzakładowym Zrzeszeniem Budowy Domków Jednorodzinnych. Jego celem była poprawa warunków mieszkalnych dla pracowników uczelni. Ponadto, przez trzy lata był członkiem Komitetu Inżynierii PAN i przewodniczącym sekcji Gdańskiego Oddziału Komitetu Konstrukcji Metalowych Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.

Na emeryturę przeszedł w 1977 roku, pozostawiając po sobie wielki dorobek naukowy – 67 publikacji, w tym podręczników, które aż do dziś stanowią cenne źródło wiedzy.

Nagrody i odznaczenia

W historii polskiej kultury i nauki, Władysław Bogucki został uhonorowany licznymi nagrodami oraz odznaczeniami, które podkreślają jego wkład w rozwój edukacji i badań.

• Złoty Krzyż Zasługi przyznany w 1954 roku,
• Krzyż Kawalerski, otrzymany w 1959 roku oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1975 roku,
• Nagroda państwowa II stopnia w dziedzinie wyróżniających się podręczników, przyznana w 1966 roku.

---

Oceń: Władysław Bogucki

---