Kazimierz Simm

Nauka i edukacja

Kazimierz Jan Simm to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej nauki. Urodził się 9 stycznia 1884 roku w Tarnowie, gdzie rozpoczynał swoje akademickie zmagania. Jego kariera naukowa kształtowała się w trudnych czasach, jednak z determinacją dążył do poszerzenia wiedzy w różnych dziedzinach biologii.

Znany przede wszystkim jako zoolog, entomolog oraz spongiolog, Simm przyczynił się do rozwoju wiedzy o zwierzętach, owadach oraz gąbkach, co miało istotne znaczenie zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami.

Jego wkład w naukę pozostaje niezwykle cenny do dziś, a życie i prace naukowe Kazimierza Simma są doskonałym przykładem pasji i zaangażowania w badania biologiczne.

Simm zmarł 24 września 1955 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie bogatą spuściznę badawczą.

Życiorys

Kazimierz Simm był wybitnym naukowcem, który swoje życie poświęcił badaniom nad przyrodą. Ukończył gimnazjum w Tarnowie z odznaczeniem. Następnie, w latach 1904–1909, podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które uwieńczył egzaminem dla przyszłych nauczycieli.

Po zakończeniu studiów, Simm rozpoczął pracę w Katedrze Zoologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie miał zaszczyt działać pod kierunkiem profesora Antoniego Wierzejskiego. Jego zainteresowania obejmowały faunę wód słodkowodnych, w szczególności gąbki słodkowodne, w której stał się największym specjalistą w Polsce.

W roku 1920 objął stanowisko profesora w nowo utworzonej Akademii Rolniczej w Bydgoszczy. Po przeniesieniu tej uczelni do Cieszyna oraz zmianie jej nazwy, Simm pełnił funkcję profesora zoologii w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie w latach 1922–1937. W ramach swoich obowiązków wykładał takie przedmioty jak zoologia, biologia, entomologia, genetyka oraz ochrona roślin przed szkodnikami.

W tym okresie jego fokus przesunął się na entomologię stosowaną, ze szczególnym naciskiem na szkodniki rolnicze. W 1926 roku zdobył habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim, co jeszcze bardziej umocniło jego pozycję w naukowym świecie.

W 1937 roku Simm został profesorem zoologii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Podczas II wojny światowej spędził czas w Krakowie, a po jej zakończeniu powrócił na swoje wcześniejsze stanowisko na uniwersytecie w Poznaniu.

Dorobek naukowy

Kazimierz Simm był autorem niemal 50 prac naukowych oraz ponad 50 publikacji popularnonaukowych i publicystycznych. W latach 1924–1926 pełnił funkcję redaktora miesięcznika „Przyrodnik”, wydawanego w Cieszynie i cieszącego się wysoką renomą. W tym czasie ukazały się również jego dwutomowe podręczniki akademickie, w tym pierwsza w Polsce „Entomologia” (1924–1925) oraz „Zoologia” (1948–1949).

Podczas swojego pobytu w Cieszynie, Simm łączył pracę naukową z poznawaniem uroków Pogórza Cieszyńskiego i Beskidu Śląskiego. Jako członek Oddziału PTT „Beskid Śląski” był aktywny w różnorodnych inicjatywach, w tym w prowadzeniu oddziałowej Komisji Ochrony Przyrody. W tym okresie, podkreślał znaczenie ochrony przyrodniczych walorów tych malowniczych terenów.

W swoich artykułach, zamieszczanych w różnych wydawnictwach turystycznych, apelował o utworzenie rezerwatu przyrody na Baraniej Górze, a także o objęcie ochroną cennych cisów i dorodnych paklonów w rejonie Tułu. Warto również zaznaczyć, że to właśnie on w 1924 roku zaproponował polską nazwę „cieszynianka wiosenna” dla gatunku hacquetii, mając na uwadze, że w okolicach Cieszyna roślina ta występuje w Polsce najliczniej.

Członkostwo

Kazimierz Simm był aktywnym uczestnikiem różnych organizacji oraz komisji, angażując się w działania na rzecz ochrony przyrody oraz biologii.

  • członek Komisji Fizjograficznej PAU,
  • członek Komisji Współpracy w Ochronie Roślin MriRR,
  • przewodniczący Komisji Biologicznej PTPN,
  • przewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody,
  • członek Komisji Słownictwa Biologicznego przy Wydziale II Polskiej Akademii Nauk.

Wybrane publikacje

Na przestrzeni swojego życia Kazimierz Simm był autorem wielu znaczących publikacji, które miały ogromny wpływ na badania przyrodnicze oraz ochronę środowiska. Oto niektóre z nich:

  • Muzeum przyrodnicze, wskazówki do sporządzania i konserwowania zbiorów przyrodniczych. Wyd. B. Kotula, Cieszyn 1924,
  • Hacquetia Epipactis w okolicy Cieszyna, w: „Ochrona Przyrody” 1924, z. 4,
  • Entomologja, Cz. 1. Wyd. Ks. „Kresy”, Cieszyn 1924,
  • Entomologja, Cz. 2: Przegląd systematyczny z szczególnem uwzględnieniem szkodników rolniczych. Wyd. Ks. „Kresy”, Cieszyn 1925,
  • O cisach cieszyńskich, w: „I. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1930,
  • O przyrodzie Beskidu Śląskiego, w: „Wierchy” 1931, R. 9,
  • Przyroda Beskidu Śląskiego, w: „II. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1931,
  • Turystyka a ochrona przyrody, w: „III. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1932,
  • Osobliwość dendrologiczna Beskidu Śląskiego (paklony – przyp. aut.), w: „IV. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1933,
  • Zoologia dla przyrodników i rolników, t. I Poznań 1948,
  • Zoologia dla przyrodników i rolników, t. II Poznań 1949,
  • Zwierzęce szkodniki Muzeów. Wyd. Związek Muzeów w Polsce, Kraków 1949,
  • Gąbki Porifera, Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1953,
  • Gąbki słodkowodne. Z 22 rysunkami w tekście. /Popularne Monografie Zoologiczne Nr 9/, Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1960 (oprac.),

Oceń: Kazimierz Simm

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:5