Urszula Oettingen

---

Życiorys

Urszula Oettingen, postać o bogatym dorobku naukowym, zakończyła edukację w 1976 roku, uzyskując świadectwo w I Liceum Ogólnokształcącym im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie. Następnie, w latach 1976–1980, studiowała historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zdobyła solidne podstawy teoretyczne dotyczące przedmiotu.

W 1989 roku obroniła pracę doktorską pt. Cmentarze I wojny światowej w województwie kieleckim, mając na uwadze wysoką jakość swojego badania, które było pod opieką naukową Janusza Bogdanowskiego. Zaledwie kilka lat później, w 2013 roku, uzyskała stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Jej rozprawa habilitacyjna, zatytułowana Towarzystwo Ochotniczej Straży Ogniowej w Kielcach 1873–1918. Studium działalności w latach niewoli narodowej, również przyczyniła się do wzbogacenia wiedzy w tej dziedzinie.

Przez dziewięć lat, od 1981 do 1990 roku, Oettingen pracowała w Biurze Dokumentacji Zabytków Urzędu Wojewódzkiego w Kielcach, a następnie, w okresie 1990–1995, jako starszy inspektor w kieleckim oddziale Państwowej Służby Ochrony Zabytków. Jej zaangażowanie w renowację historycznych miejsc było wyraźne, zwłaszcza podczas współpracy z Austriackim Czerwonym Krzyżem od 1988 do 1995 roku, gdzie koncentrowała się na cmentarzach z okresu I wojny światowej na terytorium Polski.

W 1994 roku dołączyła do grona pracowników naukowych jako adiunkt w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, która później przekształciła się w Akademię Świętokrzyską, a aktualnie nosi nazwę Uniwersytetu Jana Kochanowskiego.

Specjalizuje się w badaniach związanych z I wojną światową oraz Legionami Polskimi, a także analizuje przeszłość społeczeństwa polskiego w XIX i XX wieku oraz znaczenie miejsc pamięci narodowej. Jej dorobek obejmuje liczne publikacje w renomowanych czasopismach, takich jak „Spotkania z Zabytkami”, „Studia Historyczne” i „Między Wisłą a Pilicą”.

Odznaczenia i wyróżnienia

Urszula Oettingen otrzymała szereg prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jej wkładzie w działalność społeczną oraz historyczną.

Wśród wyróżnień należy wymienić Złoty Krzyż Zasługi, który przyznano jej w 2001 roku, a także odznaczenie przyznane przez Austriacki Czerwony Krzyż. Kolejnym znaczącym osiągnięciem było uhonorowanie Nagrodą Miasta Kielce w 2002 roku.

W 2019 roku została laureatką nagrody honorowej „Świadek Historii” od Instytutu Pamięci Narodowej. Dwa lata później, w 2021 roku, otrzymała odznaczenie za zasługi dla Polskiego Czarnego Krzyża.

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje Urszuli Oettingen, które ukazują jej wkład w badania historyczne oraz popularyzację wiedzy o miejscach pamięci i historii regionu.

• Cmentarze I wojny światowej w województwie kieleckim, Warszawa 1988,
• Grób Herwina. Przyczynek do losów miejsc pochówków żołnierzy I Brygady Legionów Polskich, Kielce 2001,
• Czarkowy – na drodze do niepodległości. Bój 16–24 września 1914 r., cz. 1, Kielce 2002,
• Towarzystwo Ochotniczej Straży Ogniowej w Kielcach 1873–1918. Studium działalności w latach niewoli narodowej, Kielce 2010,
• Cmentarze Kielc (współautor Jerzy Szczepański), Kielce 2012,
• Ochotnicza Straż Pożarna w Kielcach 1919–1939, Kielce 2012.

---

Oceń: Urszula Oettingen

---