Józef Oettinger to postać o bogatej historii, niezwykle istotna w polskim środowisku akademickim. Urodził się 7 maja 1818 roku w Tarnowie, a swoje życie zakończył 2 października 1895 roku w Krakowie. Był nie tylko lekarzem, ale również historykiem medycyny, co czyni go osobą o wszechstronnych zainteresowaniach i osiągnięciach.
Oettinger zyskał szczególne uznanie jako pierwszy profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego pochodzenia żydowskiego. Jego prace i badania miały znaczący wpływ na rozwój medycyny oraz historiografii medycznej w Polsce.
Życiorys
Józef Oettinger był postacią związana z krakowskim środowiskiem medycznym oraz intelektualnym. Pochodził z rodziny żydowskiego kupca, Izraela, oraz Karoliny Adler. Po tragicznej śmierci ojca osiedlił się z matką w Krakowie, u swojego wuja Jakuba Adlera. W Krakowie ukończył gimnazjum, a następnie w 1836 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po dwóch latach przeniósł się na Wydział Lekarski, a w 1843 roku uzyskał dyplom doktora medycyny. W 1849 roku zawarł związek małżeński z Amelią Turteltaub, jednak ich małżeństwo nie doczekało się potomstwa.
Początkowo Oettinger pracował jako asystent w żydowskim szpitalu w Krakowie, a w 1850 roku zdobył tytuł doktora chirurgii. W 1863 roku zyskał tytuł docenta prywatnego na podstawie pracy pod tytułem „Umiejętność lekarska wobec szkół, a w szczególności wobec urojonej szkoły dawnej i nowej”. Był jednym z pionierów w Polsce w dziedzinie historii medycyny, prowadząc wykłady w klinikach okulistycznej oraz lekarskiej, a także w Collegium Novum. 18 lutego 1873 roku jako pierwszy Żyd otrzymał tytuł profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim, choć ze względu na swoją patriotyczną postawę uzyskał jedynie profesurę nadzwyczajną i bezpłatną.
Oettinger był autorem około pięćdziesięciu publikacji w dziedzinie historii medycyny oraz biografistyki. Współzałożył i redagował czasopismo „Przegląd Lekarski”, był także tłumaczem dzieł Hipokratesa. Należał do Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego oraz był członkiem wielu towarzystw naukowych, takich jak Towarzystwo Naukowe Krakowskie i Towarzystwo Lekarskie Warszawskie. Zasiadał w Akademii Umiejętności jako członek nadzwyczajny.
Oprócz pracy naukowej, Oettinger działał aktywnie w życiu społecznym oraz patriotycznym. W 1848 roku reprezentował gminę żydowską w krakowskim Komitecie Narodowym. W ramach działalności politycznej współkierował klubem, który wspierał postępowe ideologie oraz asymilację inteligencji żydowskiej. Był również organizatorem zbiórek funduszy na rozbudowę szpitala żydowskiego w Krakowie. Do 1890 roku pełnił funkcję radnego miejskiego, a w 1888 roku został odznaczony Orderem Franciszka Józefa.
Zmarł 2 października 1895 roku i został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Miodowej w Krakowie.
Przypisy
- Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018 r., s. 204, ISBN 978-83-233-4527-5
- JózefJ. Oettinger JózefJ., Umiejętność lekarska wobec szkół a w szczególności wobec urojonej szkoły dawnej i nowej : badanie historyczno-krytyczno-lekarskie [online], polona.pl [dostęp 11.07.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Henryk Ormian | Władysław Kłosiński | Kazimierz Simm | Tomasz Mróz (filozof) | Rafał Dańko | Michał Spieszny | Tadeusz Młynek | Piotr Gębica | Stanisław Poręba (rusycysta) | Gustaw Piotrowski | Urszula Oettingen | Aleksander Tyka | Tomasz Kozłowski (naukowiec) | Kazimierz Olszański | Maciej Marek Sysło | Mariusz Pałka | Salo Wittmayer Baron | Albert Gorzkowski | Jan Stahr | Fryderyk SadowskiOceń: Józef Oettinger