Gustaw Piotrowski

Nauka i edukacja

Gustaw Piotrowski, urodzony 1 marca 1833 roku w Tarnowie, a zmarły 31 grudnia 1884 roku w Krakowie, był znaczącą postacią polskiej nauki, szczególnie w dziedzinie fizjologii. Jako aktywny członek Akademii Umiejętności w Krakowie, wniósł istotny wkład w rozwój tej dyscypliny.

Jako profesor fizjologii oraz mikroskopii na Uniwersytecie Jagiellońskim, Piotrowski kształcił przyszłych naukowców, a jego prace badawcze miały znaczący wpływ na rozwój tej dziedziny w Polsce.

W latach 1873-1874 sprawował funkcję rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jego zaangażowanie w kwestie akademickie oraz oświatowe było również widoczne w działalności politycznej, gdyż zasiadał jako poseł - wirylista w III kadencji Sejmu Krajowego Galicji.

Gustaw Piotrowski to postać, która położyła fundamenty pod rozwój fizjologii w polskim środowisku akademickim, a jego osiągnięcia pozostają ważnym elementem polskiego dziedzictwa naukowego.

Życiorys

Gustaw Piotrowski był synem Stanisława, który pełnił funkcję adwokata w Tarnowie oraz będąc właścicielem majątku Chojnik i Alojzyi Cerasamow. Jego edukacja rozpoczęła się w gimnazjach w Wiedniu, gdzie uzyskał maturę w 1851 roku w tarnowskim gimnazjum. W kolejnych latach, od 1851 do 1856, studiował na Wydziale Lekarskim w Wiedniu. Po zdaniu pierwszego egzaminu lekarskiego, rozpoczął pracę jako asystent profesora fizjologii, Czermaka, na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1857 roku otrzymał dyplom doktora medycyny, a w latach 1858-1859 uzupełniał swoją wiedzę w Heidelbergu.

W 1859 roku został mianowany zastępcą profesora fizjologii i mikroskopii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a zaledwie rok później otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Gustaw Piotrowski pełnił też zaszczytną funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UJ, będąc wybieranym na tę pozycję aż osiem razy w latach: 1864–1866, 1868-1869, 1870-1871, 1876-1878, 1880-1881 oraz 1883-1884. Dodatkowo, w latach 1870–1873 zasiadał w parlamencie jako poseł do Rady Państwa w Wiedniu, a także był członkiem Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie, pełniąc rolę prezesa krajowej komisji egzaminacyjnej lekarskiej.

W swojej karierze, w 1865 roku, opracował pierwszy kompleksowy polski podręcznik dotyczący procesów trawiennych oraz substancji odżywczych organizmu w warunkach prawidłowych, zatytułowany „Fizjologia ludzka w zarysie”. Ponadto, w 1857 roku opublikował opis reakcji biuretowej, która jest często określana „reakcją Piotrowskiego” lub „odczynem Piotrowskiego”. W życiu osobistym Gustaw Piotrowski był ojcem czterech synów: Stanisława, Karola, adwokata oraz lekarzy Gustawa i Edwarda.

Ostatecznie zmarł po długich i ciężkich cierpieniach. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, gdzie został pochowany w rodzinnym grobowcu w pasie 2.

Przypisy

  1. † Gustaw Piotrowski. „Nowa Reforma”, s. 3, Nr 1 ze stycznia 1885.
  2. Charles William Hale: Domestic Science. Cambridge: Cambridge University Press, 15.01.1915 r., s. 229, seria: Cambridge technical series.
  3. Maciej Iłowiecki: Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Interpress, 01.01.1981 r. ISBN 83-223-1876-6.
  4. Stanisław Marian Brzozowski Gustaw Piotrowski w; Polski Słownik Biograficzny tom XXVI wyd. 1981.
  5. Dr. G. von Piotrowski. Eine neue Reaction auf Eiweisskörper und ihre näheren Abkömmlinge. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 24, 01.01.1857 r., s. 335-337.
  6. a b Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803–1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 108.

Oceń: Gustaw Piotrowski

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:24