Salo Wittmayer Baron, urodzony 26 maja 1895 roku w Tarnowie, zmarł 25 listopada 1989 roku w Nowym Jorku i jest zaliczany do grona wybitnych historyków. Pochodzenia polsko-żydowskiego, Baron stał się postacią o znaczącym wpływie na historiografię żydowską XX wieku.
Wielu ekspertów określa go jako największego żydowskiego historyka XX wieku, co świadczy o jego zasługach oraz wkładzie w badania nad historią Żydów. Jego kariera akademicka miała miejsce na Uniwersytecie Columbia, gdzie wykładał od 1930 roku aż do swojej rezygnacji w 1963 roku.
Życie
Baron przyszedł na świat w Tarnowie, wówczas będącym częścią monarchii austro-węgierskiej. Jego rodzina była ortodoksyjna, dobrze wykształcona oraz zamożna, co sprawiało, że należeli do wyższej klasy żydowskiej w Galicji. Ojciec Barona był bankierem oraz przewodniczącym gminy żydowskiej w Tarnowie, która liczyła ponad 16 tysięcy osób. Polski był pierwszym językiem, którego się nauczył, ale w późniejszych latach zdobył biegłość w aż dwudziestu językach, w tym jidysz, biblijnym i nowożytnym hebrajskim, francuskim, angielskim oraz niemieckim. Był znany z umiejętności prowadzenia wykładów w pięciu różnych językach, do czego potrafił się przygotować bez użycia jakichkolwiek notatek.
Rozpoczął swoją edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, lecz po roku przeniósł się do Wieden, gdzie kontynuował studia na tamtejszym uniwersytecie. Udało mu się uzyskać trzy doktoraty: w 1917 roku z filozofii, w 1922 roku z politologii oraz w 1923 roku z prawa. W międzyczasie, w 1920 roku, uzyskał także święcenia rabinackie, po tym jak ukończył studia w Żydowskim Seminarium Teologicznym w Wiedniu. To ostatnie osiągnięcie pozwoliło mu w 1926 roku podjąć pracę w Żydowskim Kolegium Pedagogicznym w Wiedniu.
Jednakże, uległ namowom rabina Stephena S. Wise’a z Nowego Jorku i zdecydował się na przeniesienie do Żydowskiego Instytutu Religijnego w Nowym Jorku. W 1929 roku objął stanowisko „Nathan L. Miller Professor of Jewish History, Literature and Institutions”, zostając profesorem judaistyki na Uniwersytecie Columbia. To wydarzenie jest często traktowane jako symboliczny początek badań nad historią Żydów w amerykańskim systemie akademickim.
W 1934 roku Baron poślubił Jeannette Meisel, która rok wcześniej zaczęła korzystać z jego konsultacji w związku z przygotowaniem dysertacji z ekonomii. Jeannette Baron była bliską współpracowniczką swojego męża, będąc współautorką wielu jego prac naukowych.
24 kwietnia 1961 roku, prof. Baron zeznawał na procesie Adolfa Eichmanna w Jerozolimie, tłumacząc historyczne przyczyny niemieckiego ludobójstwa na Żydach. Należy zaznaczyć, że rodzice Barona oraz jedna z jego sióstr tragicznie zginęli w Holocauście. Zmarł w wieku 94 lat w Nowym Jorku. Na jego cześć utworzono na Uniwersytecie Columbia katedrę judaistyki jego imienia.
Przypisy
- Salo Wittmayer Baron [online], c250.columbia.edu [dostęp 02.02.2017 r.]
- a b c Peter Steinfels, „Salo W. Baron, 94, Scholar of Jewish History, Dies,” New York Times, 26.11.1989 r.
- Boyd, Kelly, ed. Encyclopedia of Historians and Historical Writers (Rutledge, 1999).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Mariusz Pałka | Maciej Marek Sysło | Kazimierz Olszański | Tomasz Kozłowski (naukowiec) | Aleksander Tyka | Urszula Oettingen | Józef Oettinger | Henryk Ormian | Władysław Kłosiński | Kazimierz Simm | Albert Gorzkowski | Jan Stahr | Fryderyk Sadowski | Jan Dobrowolski | Zdzisław Simche | Stanisław Wałęga | Antoni Maria Emilian Hoborski | Krystyna Kuperberg | Władysław Sygnarski | Jan PirożyńskiOceń: Salo Wittmayer Baron