Emil Haecker

Polityka i administracja

Emil Haecker, znany także jako Emil Häcker, a właściwie Samuel Haecker, zyskał uznanie jako postać o bardzo ciekawym życiorysie. Urodził się 15 sierpnia 1875 roku w Tarnowie, a swoje życie zakończył w Krakowie 8 grudnia 1934 roku.

Był polskim publicystą oraz dziennikarzem, a także historykiem socjalizmu. Emil Haecker angażował się aktywnie w życie polityczne, mając austriackie i żydowskie korzenie, co znacząco wpłynęło na jego działalność.

W latach 1895–1934 pełnił funkcję redaktora naczelnego krakowskiego tygodnika socjalistycznego „Naprzód”, który znacząco wpłynął na rozwój myśli socjalistycznej w Polsce. Jego prace i zaangażowanie w życie społeczne oraz polityczne kraju przyniosły mu tytuł architekta pierwszego polskiego dziennika socjalistycznego.

Życiorys

Emil Haecker był znanym autorem książki „Historia socjalizmu w Galicji i na Śląsku Cieszyńskim 1846–1882”, którą napisał zaledwie rok przed swoją śmiercią. Jego życie całe wypełniało szerokie grono znajomości, szczególnie w środowiskach dziennikarskich i poetyckich. Haecker utrzymywał bliską współpracę z Tadeuszem Boyem-Żeleńskim, co podkreśla jego znaczenie w tamtych kręgach.

Był aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistyczno-Demokratycznej, a także dwukrotnie zasiadał w parlamencie jako poseł, w latach 1922 i 1928. Interesująca jest także jego relacja z osobami sprzecznymi ideologicznie, jak Józef Piłsudski oraz Roman Dmowski, którzy odgrywali istotną rolę w życiu politycznym Polski i którzy zostali ojcami chrzestnymi jego córek.

W okresie wielkiej wojny, w latach 1914–1915, Haecker był aktywnym członkiem Legionów Polskich. W dniu 4 listopada 1914 roku objął dowództwo 3. kompanii baonu uzupełniającego 1. Pułku Piechoty Legionów, a w latach 1915–1916 pełnił różnorodne funkcje dowódcze w 2. Pułku Piechoty Legionów. Jego militarna kariera podkreśla nie tylko zaangażowanie w działania wojenne, ale również chęć budowania nowoczesnej Polski.

Jego postać pojawiła się w kontekście politycznego procesu przywódców Centrolewu, znanego jako tzw. proces brzeski. W tym czasie został oskarżony przez Władysława Dziadosza, dyrektora Biura Sejmu w Warszawie, o przekazywanie poufnych informacji dotyczących działalności PPS. Oskarżenie dotyczyło m.in. wiedzy o Mieczysławie Mastku, Adamie Ciołkoszu oraz Zygmuncie Żuławskim, w kontekście poszukiwań pozycji jako referent prasowy w województwie. Haecker stanowczo zaprzeczył wszystkim zarzutom, a jego obronę wsparł Zygmunt Żuławski.

Emil Haecker zmarł w Krakowie, gdzie został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim. Interesujący jest fakt, że jedna z jego córek, Stanisława, wstąpiła w rodzinę Broniewskich herbu Tarnawa, co skutkowało umieszczeniem krótkiego epitafium poświęconego Haeckerowi na grobie rodzinnym, znajdującym się na cmentarzu Salwatorskim.

Przypisy

  1. Marek Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich". Z przedmową Richarda Pipesa. Warszawa 2010 r., s. 303-309.
  2. Ziemia Radomska, 1931 r., R. 4, nr 280.

Oceń: Emil Haecker

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:17