Janusz Różycki, który przyszedł na świat 20 grudnia 1953 roku w Tarnowie, doszedł do znaczącej pozycji jako nauczyciel oraz polityk. W latach 1990–1992 pełnił funkcję wojewody zamojskiego, wpływając w ten sposób na lokalne sprawy i rozwój regionu.
Niestety, jego życie zakończyło się 31 sierpnia 2005 roku w Zamościu, ale pozostawił po sobie trwały ślad w pamięci mieszkańców oraz w polskiej polityce lokalnej.
Życiorys
Janusz Różycki urodził się w trudnym okresie historycznym, ale jego kariera odzwierciedla dążenie do zmian i działań na rzecz społeczności. W 1979 roku ukończył studia na krakowskiejAkademii Górniczo-Hutniczej, co otworzyło mu drogę do kariery edukacyjnej. Rozpoczął pracę jako nauczyciel w Zespole Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Biłgoraju, a później do 1988 roku działał jako katecheta.
W 1980 roku, w obliczu narastających napięć politycznych, przystąpił do ruchu „Solidarności”. Jego zaangażowanie w ten ruch doprowadziło go do wybrania na przewodniczącego Międzyzakładowego Komitetu Robotniczego związku Ziemi Biłgorajskiej między grudniem 1980 a czerwcem 1981. W tych trudnych czasach reprezentował lokalne struktury NSZZ „Solidarność” na I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku, gdzie włączył się w działania zarządu regionu.
Za swoją działalność, która zagrażała ustrojowi komunistycznemu, został zwolniony z pracy w maju 1981 roku. Jednak już po miesiącu ponownie przywrócono go na stanowisko. Ta chwila ulgi nie trwała długo, gdyż w 1983 roku Różycki został ponownie zwolniony. W okresie stanu wojennego doświadczył internowania, co było przykrym doświadczeniem dla wielu działaczy opozycji.
Po zakończeniu stanu wojennego, Janusz Różycki spędził lata 1988-1989 w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do kraju, kontynuował pracę w Zespole Szkół Mechaniczno-Elektrycznych, rozwijając swoje umiejętności i wpływ na lokalną edukację. W 1990 roku Różycki zyskał miano pierwszego niekomunistycznego wojewody zamojskiego, sprawując tę funkcję przez dwa lata.
Po zakończeniu kadencji na stanowisku wojewody, do 1997 roku pełnił rolę dyrektora wydziału w zamojskim kuratorium oświaty. Jego zaangażowanie w edukację i rozwój lokalnych instytucji doprowadziło go do grona założycieli Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Zamościu, w której pełnił zaszczytną funkcję kanclerza.
Różycki był również aktywny w działalności społecznej, szczególnie w Ochotniczej Straży Pożarnej, gdzie w latach 1991-1998 pełnił funkcję prezesa zarządu wojewódzkiego. Jego działania były uznawane i doceniane, co zaowocowało odznaczeniami: Brązowym Krzyżem Zasługi w 1996 roku oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi w 2002 roku.
Janusz Różycki odszedł z tego świata, a jego miejsce spoczynku znajduje się na tarnowskim cmentarzu komunalnym w Krzyżu (kwatera 24/1/2). Jego życie i działalność pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń.
Przypisy
- Cmentarz Komunalny Krzyż. Grobonet.
- M.P. z 2002 r. nr 28, poz. 452
- M.P. z 1997 r. nr 14, poz. 137
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Tadeusz Malawski | Grzegorz Kozioł | Jakub Prawin | Emil Haecker | Włodzimierz Migoń | Mariusz Grabowski | Franciszek Winkowski | Robert Wardzała | Mordechaj Palzur | Mieczysław Bień (polityk) | Agnieszka Kłopotek | Bronisław Kuśnierz | Józef Cyrankiewicz | Gwidon Wójcik | Maksymilian Biennenstock | Tadeusz Rutowski | Eustachy Stanisław Sanguszko | Andrzej Benesz | Ignacy Schiper | Oswald BartmańskiOceń: Janusz Różycki (wojewoda)