Jerzy Ireneusz Karszniewicz to postać wyjątkowa w polskiej sztuce. Urodził się 31 grudnia 1878 roku w Tarnowie, co zapoczątkowało jego niezwykłą podróż artystyczną. Jego twórczość zyskała uznanie w polskim środowisku malarskim, gdzie zachwycał do końca swojego życia swym talentem i wrażliwością.
Zmarł 1 kwietnia 1945 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny, który wpływa na kolejne pokolenia artystów.
Życiorys
W 1895 roku Jerzy Karszniewicz podjął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie miał zaszczyt uczyć się pod okiem takich mistrzów jak Józef Mehoffer, Florian Cynk, oraz Jacek Malczewski. Równocześnie doskonalił swoje umiejętności w zakresie malarstwa pejzażowego w pracowni Jana Stanisławskiego.
W trakcie studiów współpracował z innymi studentami w realizacji fryzu zaprojektowanego przez Jacka Malczewskiego, który zdobił gmach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Po ukończeniu edukacji w 1901 roku, udał się do Paryża, gdzie kontynuował naukę w École des Beaux-Arts pod pieczą Jean-Léona Gérôme’a. Po powrocie do Polski osiedlił się w urokliwej wsi Janówka Górna, znajdującej się w pobliżu Wieliczki.
W 1907 roku brał udział w wystawie poświęconej twórczości uczniów Jana Stanisławskiego. Jako artysta, był członkiem licznych grup twórczych, takich jak Cech Artystów Plastyków Jednoróg oraz Powszechny Związek Artystów Polskich, aktywnie uczestniczył w wystawach zbiorowych organizowanych przez te stowarzyszenia. Jego dorobek był również prezentowany w ramach wystaw Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, gdzie w 1933 roku miała miejsce jego wystawa indywidualna.
Prace Karszniewicza można było oglądać na wystawach w prestiżowej warszawskiej Galerii Zachęta, a także we Lwowie i Poznaniu. Zmarł 1 kwietnia 1945 roku w Krakowie. Artysta pozostawił po sobie trwały ślad w historii sztuki, a jego życie osobiste związane było z siostrą Jadwigą, która zmarła w 1916 roku.
Twórczość
W twórczości Jerzego Karszniewicza można dostrzec wyraźny wpływ Jana Stanisławskiego, co manifestuje się w jego malarstwie. Artysta specjalizował się w pejzażach malowanych w plenerze, które w większości przedstawiały krajobrazy w okolice Krakowa oraz Wieliczki. Rzadziej zdarzały się kompozycje reprezentujące Tatry i ich otoczenie, co czyni te dzieła unikalnymi.
Poza pejzażami, artysta zajmował się także portretami oraz kompozycjami figuralnymi. Jednakże, dzieła tego typu powstawały w znacznie mniejszej ilości. Wszystkie prace charakteryzowały się niewielkimi rozmiarami, a ich specyfika polegała na zastosowaniu szerokich i miękkich plam kolorów. Technika nakładania farby była swobodna, co nadawało jego kompozycjom wyraźne wrażenie szkicowości, czyniąc je jednocześnie dynamicznymi i pełnymi życia.
Przypisy
- Nekrolog artysty. [dostęp 09.12.2023 r.]
- Kronika. Ze świata. „Nowa Reforma”, s. 3, Nr 373 z 27.07.1916 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Jan Głuszak | Karol Szpalski | Jacek Niwelt | Roman Kuklewicz | Gabriel Morvay | Stefan Bartik | Józef Komarewicz | Paweł Kumięga | Antoni Żukowski | Tadeusz Koniarz | Wojciech Seweryn (plastyk) | Józef Kapustka | Wincenty Balicki | Paweł Dobrowolski (muzyk) | Jerzy Fedkowicz | Jakub Ochnio | Wilhelm Sasnal | Adam Fornal | Marcin Sacha | Tomasz CyzOceń: Jerzy Karszniewicz