Jan Stahr

Nauka i edukacja

Jan Berthold Stahr, który urodził się 15 sierpnia 1888 roku w Tarnowie, a zmarł 22 czerwca 1951 roku w Poznaniu, był osobistością w dziedzinie filologii klasycznej oraz filozofii. W swoim dorobku naukowym zyskał także renomę jako znawca Pisma Świętego. Jego wiedza i pasja do tych dziedzin uczyniły go wybitnym wykładowcą na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z rzeszą studentów.

Stahr był nie tylko pedagogiem, ale również intelektualistą, którego poglądy znacząco wpłynęły na rozwój klasycznych nauk humanistycznych w Polsce.

Życiorys

Jan Stahr, znany polski nauczyciel i filozof, swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w Tarnowie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej oraz gimnazjum. Ukończył maturę w 1907 roku, aby następnie rozpocząć studia na Uniwersytecie Wiedeńskim w latach 1907-1908, a chwilę później przenieść się na Jagielloński w Krakowie. Jego głównymi przedmiotami były: język grecki, filozofia ścisła oraz łacina.

W okresie od 1912 do 1914 roku Stahr pełnił rolę nauczyciela w prywatnym gimnazjum w Zaleszczykach. Po tej przygodzie związał się z armią austro-węgierską, gdzie odbył służbę wojskową. Po roku 1919 jego kariera nauczycielska rozwinęła się w gimnazjach w Wilnie oraz Leżajsku. W 1921 roku zdał egzamin nauczycielski, co otworzyło mu drogę do pracy w gimnazjum w Rogoźnie przez następne siedem lat.

Później Stahr przeniósł się do Poznania, gdzie znalazł zatrudnienie w I Liceum Ogólnokształcącym. W 1933 roku obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Okres II wojny światowej (1939–1945) spędził w Burzynie koło Tuchowa, gdzie pracował na roli oraz trudnił się tajnym nauczaniem.

Po zakończeniu działań wojennych, do lipca 1945 roku pracował w miejskim gimnazjum i liceum w Tuchowie. Następnie powrócił do Poznania, aby kontynuować pracę w I Liceum, gdzie wykładał aż do swojej śmierci. Dodatkowo, w latach 1947-1948 nauczał również filozofii greckiej na Uniwersytecie Poznańskim.

Jan Stahr był uznawanym specjalistą w zakresie języków greckiego, łaciny oraz hebrajskiego. Jego wiedza obejmowała również filozofię grecką oraz literaturę starochrześcijańską, w tym Pismo Święte i teksty Ojców Kościoła. Wśród jego najważniejszych osiągnięć literackich można wymienić:

  • tłumaczenie, wstęp i objaśnienia do Pamiętnika (Commonitorium) św. Wincentego z Lerynu (1928) i Listów św. Grzegorza z Nazjanzu (1933), wydanych pod redakcją Jana Sajdaka,
  • Podstawa filozofii Platona (1929),
  • O Sokratesie pięknym i młodym (1936),
  • Dwaj świadkowie Apokalipsy (1950), rozprawa o św. Janie i Pawle.

Oceń: Jan Stahr

★★★★★
Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:11