Stanisław Kwaśnik

---

Życiorys

Stanisław Kwaśnik przyszedł na świat 6 marca 1886 roku w Tarnowie, w ówczesnej Galicji. Jako syn urzędnika kolejowego, Ludwika, i Agnieszki z Gawlików, od najmłodszych lat był otoczony kulturą i sztuką. Zaczynał swoją edukację w seminarium nauczycielskim w Samborze, gdzie równocześnie realizował swoją pasję, ucząc się muzyki prywatnie. Jego talent muzyczny ujawnił się w Samborze, gdzie grał w kwartecie smyczkowym i nawiązał współpracę z lokalnymi chórami lwowskimi.

Kwasnik rozwijał swoje umiejętności prowadzenia chórów mieszanych (chłopięco-męskich) w takich miejscach jak Drohobycz, gdzie od 1906 roku uczył śpiewu. W szkole, którą prowadził, powstały chóry „Echo” oraz „Chór Nauczycielski”, które przyniosły mu uznanie w środowisku muzycznym. W latach 1914–1915, z racji sytuacji wojennej, zmuszony był do ewakuacji do Czech, a w 1916 roku przeniósł się do Borysławia, gdzie założył chór mieszany „Hejnał” oraz prowadził orkiestrę robotniczą.

W 1920 roku osiedlił się na stałe w Poznaniu, gdzie zyskał uznanie jako prawą ręka Feliksa Nowowiejskiego, w Chórze Narodowym. Jako aktywny członek życia muzycznego poznańskiego, od 1921 roku współpracował z wieloma chórami, w tym „Harmonia”, „Echo” oraz „Hasło”. Szczególnie współpraca z ostatnim z wymienionych, który miał charakter długotrwały, przyniosła mu międzynarodowe sukcesy. Dodatkowo, w latach 1931–1933 sprawował funkcję sekretarza generalnego w Wielkopolskim Związku Śpiewaczym, a w 1929 roku uczestniczył w Wszechsłowiańskim Zjeździe Śpiewaczym.

Stanisław Kwaśnik koncertował w takich krajach jak Szwajcaria, Francja, Belgia, Austria oraz Węgry. W czasie II wojny światowej okupację niemiecką spędził w Poznaniu, gdzie pracował jako robotnik. Angażował się w działalność tajnego nauczania, a w marcu 1945 roku zorganizował na nowo Chór Męski „Hasło”, prowadząc go do jesieni 1946. Przyczynił się także do reaktywacji Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego, gdzie był dyrektorem artystycznym aż do 1954 roku, a potem został członkiem honorowym.

Od 1947 roku działał jako zastępca dyrektora artystycznego ogólnopolskiego Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych. Stanisław Kwaśnik zmarł 22 września 1961 roku w Poznaniu, a dwa dni później został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu (AZ-L-17).

Publikacje

Stanisław Kwaśnik jest autorem 28 prac, które ukazały się w 32 publikacjach, dostępnych w dwóch językach: zarówno w języku polskim, jak i rosyjskim.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Kwaśnik otrzymał wiele zaszczytnych wyróżnień, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w życie społeczne i kulturalne. Do najważniejszych odznaczeń, które otrzymał, należą:

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• srebrny krzyż zasługi, przyznany 10 listopada 1933 roku,
• złota honorowa odznaka śpiewacza z wieńcem laurowym.

Życie prywatne

Stanisław Kwaśnik prowadził życie rodzinne, które było dla niego bardzo istotne. Jego małżonką była Karolina, z domu Kopczyk, która żyła w latach 1886–1952. Para doczekała się dwójki dzieci: córki Marii, urodzonej w 1907 roku, oraz syna Ludwika, który przyszedł na świat w 1911 roku.

---

Oceń: Stanisław Kwaśnik

---