Henryka Kerner

---

Działalność artystyczna

Artystyczna kariera Henryki Kerner rozwinęła się intensywnie przed rokiem 1930, kiedy to miała okazję zaprezentować swoje rzeźbiarskie dzieła w renomowanych instytucjach takich jak Künstlerhaus w Wiedniu, Szkoła Przemysłu Artystycznego w Monachium oraz w Lipsku.

Jej pierwsza indywidualna wystawa rzeźby na polskich ziemiach miała miejsce w grudniu 1930 roku, w Warszawie, w prywatnym salonie Czesława Garlińskiego. Na tej wystawie zaprezentowała m.in. takie prace jak Madonna, Szopka (wykonana z ceramiki) oraz mniejsze formy ceramiczne. Recenzent, który opisał jej prace, zauważył, że w Warszawie nie cieszyły się one dużym uznaniem, gdyż były postrzegane jako „drobne rozmiary dziełka, jako coś w rodzaju dekoracyjnych robótek”. Jednakże, jak wskazano, figurki Kernerówny odzwierciedlały jej zamiłowanie do sztuki ludowej.

W kolejnych latach artystka miała możliwość prezentować swoje dzieła w wielu miastach. Oprócz Warszawy, wystawiała swoje prace w Krakowie (w latach 1929-1935, na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych), Katowicach (w 1931 roku, na wystawie członków Zrzeszenia Żydowskich Artystów Malarzy i Rzeźbiarzy), Tarnowie (w 1931 roku, na wystawie prac ceramicznych zorganizowanej przez Muzeum Okręgowe) oraz Sosnowcu (w 1932 roku, na wystawie prac członków grupy Niezależni).

W 1934 roku wzięła udział w Salonie, a także w Salonie Jesiennym. Jej obraz zatytułowany Tulipany był eksponowany w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Również w 1937 roku zaprezentowała swoje dzieła na pierwszym ogólnopolskim salonie rzeźby w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie.

W listopadzie 1938 roku Kerner wystawiła swoje prace na wystawie Współczesnej Sztuki Kościelnej, która odbyła się w sali Pavillon Martau w Luwrze w Paryżu. Na tej ekspozycji zaprezentowała „tchnieniem ludowości polskiej owiane figurynki i zespoły rzeźbiarskie: Szopka, Trzy Marie, Zwiastowanie, Ukrzyżowanie„. W tym czasie artystka korzystała z stypendium przyznanego przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Styl

Artystka specjalizowała się w produkcji małych ceramicznych figurek, które charakteryzowały się zarówno delikatnością, jak i przemyślanym kunsztem. Tworzyła także kompozycje majolikowe oraz rzeźby w kamieniu, korzystając z motywów religijnych, a także stylizowanych postaci kobiecych i dziecięcych.

Figury pokrywała zawsze szkliwem cynowym o chłodnym odcieniu, na którym malowała polichromie w charakterystycznej gamie barwnej: lilaróż, fiolety, granat z dodatkiem brązów, żółci, zieleni i czerwieni w detalach. Jej domenę stanowiły figurki kobiece o tematyce religijnej i świeckiej. Zarówno święte, jak i damy często przedstawiała w akcie lub w strojach stylowych.

Oprócz tego, artystka zajmowała się także tworzeniem kafli oraz plakiet z płaskorzeźbą wypukłą, na których uwieczniała wizerunki św. Franciszka oraz św. Krzysztofa. Jej dzieła były sygnowane rytym podpisem: „H. Kerner” lub inicjałami: „H.K.”.

Prace

Henryka Kerner, utalentowana artystka, pozostawiła po sobie ślad w postaci licznych dzieł, które wykazują jej unikalny styl oraz umiejętności. W jej dorobku znalazły się prace, które są dowodem na jej kreatywność oraz zdolności artystyczne.

• dziewczyna w krynolinie – majolika, pracownia własna w Tarnowie, 1929,
• trzy Marie – majolika, pracownia własna w Tarnowie, 1929,
• plakieta – majolika, prac. własna w Tarnowie, 1930,
• salome z głową św. Jana,
• judyta z głową Holofernesa.

Życie prywatne

Henryka Kerner miała wyjątkowo ciekawe życie prywatne. Była w bliskim związku z Henrykiem Hochmanem, z którym wspólnie prowadziła pracownię ceramiczną w Tarnowie. Dzięki temu połączeniu mogła eksplorować swoje pasje artystyczne, a także zdobywać doświadczenie w branży ceramicznej.

W swoich wspomnieniach Henryka Schönkera opisuje anegdoty dotyczące jej codziennego życia i osobistych przywiązań, w tym fakt, że „chodziła” z 16 kotami syjamskimi. Troska, jaką okazywała tym zwierzętom, była niezwykła — „dbała o nie jak o swoje dzieci”.

---

Oceń: Henryka Kerner

---