Józef Władysław Krogulski

Jego ojcem był Michał Krogulski, który także był muzykiem, a matką Salomea z domu Saszor. W dzieciństwie Józef zafascynował się muzyką, co dostrzegł jego ojciec, który wkrótce zaczął uczyć go gry na fortepianie. Już jako 10-letni chłopiec występował publicznie jako „cudowne dziecko” w rodzinnym Tarnowie, a później również w Warszawie. Jego debiut koncertowy miał miejsce 16 marca 1825 roku, kiedy to wykonał Koncert a-moll autorstwa Johanna Nepomuka Hummla.

W drugiej połowie maja 1825 roku, Józef Krogulski przybył do Warszawy, gdzie zagrał w sali Konserwatorium Muzycznego. Wykonał wtedy niezwykle trudne utwory muzyczne, jak Koncert fortepianowy Hummla oraz Rondo Fryderyka Kalkbrennera, dzięki czemu zdobył uznanie publiczności, która była pod wrażeniem jego umiejętności. Wkrótce pochłonęło go tournée po Polsce, gdzie występował m.in. w Kaliszu, Poznaniu oraz Wrocławiu, a jego trasa koncertowa obejmowała również Berlin, Drezno i Lipsk.

W 1828 roku rodzina Krogulskich osiedliła się w Warszawie, a młody pianista zaczął studiować w Szkole Głównej Muzyki pod okiem Karola Kurpińskiego oraz Józefa Elsnera. Po zawieszeniu działania szkoły przez władze carskie, Józef kontynuował naukę prywatnie przez Józefa Elsnera.

Od 1832 roku Józef Krogulski prowadził własną działalność pedagogiczną oraz dyrygencką. Utworzył chór składający się z wychowanek Instytutu św. Kazimierza, który był bardzo dobrze przyjęty przez publiczność. Szybko zyskał renomę amatorskiego chóru mieszanego, z którym koncertował w Warszawie, a także poza jej granicami, w Such a performance took place in the church of St. Trinity and at various concerts throughout the city.

W 1838 roku, w wieku 23 lat, zawarł związek małżeński z Ludwiką Katarzyną Gargulską, z którą miał dwie córki, niestety obie zmarły w niemowlęctwie. Jego życie osobiste i kariera muzyczna nie trwały jednak długo. W kwietniu 1841 roku, podczas prób do swego dzieła Miserere, Józef Krogulski zachorował na przeziębienie, co doprowadziło do zaostrzenia się jego choroby i ostatecznego zgonu w wyniku gruźlicy. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie jego msza została celebrowana przez biskupa Antoniego Kotowskiego.

Na pogrzebie Krogulskiego, przyjaciele i uczniowie oddali hołd nie tylko jego talentowi, ale też pamięci o nim poprzez występ orkiestry, która wykonała Requiem Józefa Kozłowskiego. Obecni byli również kompozytorzy tacy jak Ignacy Feliks Dobrzyński, który skomponował hymn żałobny na tę okoliczność. Wspólnie z głosami muzyków, niosła się w powietrze wdzięczność za wkład Krogulskiego w rozwój polskiej muzyki. Na jego pogrzebie Karol Kurpiński wspomniał, że: „O tak chowamy naszego Palestrinę”. Nie można również zapomnieć o jego przyrodnim bracie, Władysławie Krogulskim, który także wpisał się w karty polskiej historii jako kompozytor.