Sam Ringer

Ringer przyszedł na świat w rodzinie zasymilowanych Żydów; jego matka pracowała jako szwaczka, natomiast ojciec był krawcem specjalizującym się w szyciu kostiumów teatralnych. Już w 1937 roku zaczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1939 roku zdobył nagrodę za jeden ze swoich projektów.

Po wybuchu II wojny światowej Ringer, niestety, trafił do niewoli, a jego życie przybrało dramatyczny obrót. W 1940 roku był częścią grupy więźniów, którzy budowali oboz w Auschwitz. Kolejne lata spędził w różnych obozach, w tym w Sacra, Mechtal, AL Markstädt oraz w Buchenwaldzie. Wiosną 1945 roku jego los odmienił się - wyzwoliła go Armia Czerwona, jednak jego zdrowie było poważnie nadszarpnięte. Po hospitalizacji w Litoměřicach wrócił do Krakowa.

W 1946 roku Ringer wznowił naukę na trzecim roku studiów, jednak wkrótce opuścił Polskę. Jego życie w Paryżu, gdzie zamieszkał w 1947 roku, zaowocowało studiami na prestiżowej uczelni Beaux-Arts, gdzie kształcił się przez sześć lat. Ponadto, miał zaszczyt uczyć się pod okiem znakomitych artystów takich jak Jean Souverbie oraz Edouard Goerg.

W 1957 roku poznał Jeannine Ettinger, z którą ożenił się; para posiadała dwoje dzieci, a ich córka, Catherine Ringer, zdobyła uznanie jako piosenkarka i aktorka. Ringer brał udział w licznych zbiorowych wystawach, między innymi w Beaux-Arts w Paryżu oraz w Centrum Pompidou.

Po jego śmierci w 1986 roku, rodzina przekazała jego dzieła do Musée d'art et d'histoire du judaïsme, co było ukłonem w stronę jego żydowskiego dziedzictwa. W 2005 roku Muzeum Montparnasse poświęciło uwagę jego twórczości, prezentując prace 160 artystów w ramach wystawy „Europa deportowanych”, mającej na celu upamiętnienie ofiar nazizmu oraz artystów związanych ze Szkołą Paryską. W latach 2007 i 2008, Catherine Ringer przekazała ważne materiałowe klisze z lat 30. XX wieku, które posłużyły do stworzenia filmu o tematyce teatralnej.