Stanisław Mróz, znany również pod pseudonimem „Stefan Nowak”, to postać o znaczącym wpływie na polską historię, która urodziła się 18 grudnia 1890 roku w Tarnowie. Jego życie zakończyło się 20 lutego 1972 roku w Poznaniu.
Był nie tylko nauczycielem, ale także d działaczem społecznym, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy lokalnej społeczności. Warto zaznaczyć, że podczas IV kadencji Sejmu w latach 1935–1938, pełnił rolę posła na Sejm w II Rzeczypospolitej, co czyni go ważną postacią w historii polskiego parlamentaryzmu.
Życiorys
Stanisław Mróz, który ukończył Seminarium Nauczycielskie w Tarnowie w 1910 roku, a następnie studia pedagogiczne na Wyższym Kursie Pedagogicznym w Poznaniu w 1921 roku, to osoba o bogatej biografii. Pracował jako nauczyciel w powiecie tarnowskim w latach 1910–1914, a jego kariera znacząco zmieniła się podczas I wojny światowej, gdy walczył w randze podporucznika w armii austriackiej na froncie włoskim.
Po wojnie, w latach 1918–1919, służył w Armii Polskiej we Francji i po powrocie do kraju zaczął swoją pracę w edukacji. W latach 20. uczył w Gimnazjum im. G. Bergera oraz Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Jego aktywność społeczna obejmowała działalność w Chrześcijańsko-Narodowym Stowarzyszeniu Nauczycieli Szkół Powszechnych oraz w Związku Obrony Kresów Zachodnich.
W 1935 roku objął przywództwo w Narodowym Stronnictwie Pracy oraz pełnił rolę prezesa Rady Okręgowej Polskich Związków Zawodowych „Praca”. Został też radnym w Poznaniu i redaktorem „Zewu Pracy”. Jego kariera polityczna nabrała tempa, zwłaszcza, gdy w wyborach parlamentarnych w 1935 roku, zdobył mandat posła na Sejm IV kadencji, zdobywając 12 178 głosów w okręgu nr 94.
W trakcie kadencji był aktywny w różnych komisjach: budżetowej, oświatowej oraz pracy, gdzie pełnił funkcję sekretarza. W lutym 1938 roku zasiadał w specjalnej komisji do spraw samorządu miejskiego, a w czerwcu tego samego roku do komisji ds. aprowizacji.
Podczas II wojny światowej, od listopada 1939 roku, Mróz był zaangażowany w działalność konspiracyjną jako członek kierownictwa SZP, a następnie ZWZ-AK w Tarnowie. Pełnił rolę redaktora i wydawcy konspiracyjnego „Biuletynu Informacyjnego”, a także tworzył ulotki mające na celu demobilizację niemieckich żołnierzy. Kiedy zagrożono mu aresztowaniem, ukrywał się, przyjmując nazwisko Nowak, w okolicach Trzemesnej, Zabłędzy, Tarnowa, Krakowa oraz Radomia, a później w Warszawie.
Po zakończeniu wojny, w latach 1945–1948, pracował jako nauczyciel w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, a w latach 1948–1949 piastował stanowisko dyrektora Ośrodka Szkolenia Zawodowego. W latach 1946–1948 był redaktorem miesięcznika „Materiały Budowlane”.
W 1952 roku został aresztowany i więziony na Mokotowie w Warszawie, lecz po zwolnieniu w 1954 roku, w latach 1958–1962, zajął się działalnością w Spółdzielni Melioracyjnej w Poznaniu, którą założył oraz stał na jej czele.
Życie prywatne
Stanisław Mróz urodził się jako syn Józefa, pracownika fizycznego, oraz Anny, której panieńskie nazwisko brzmiało Więcek. Jego życie osobiste było związane z dwiema kobietami. Poza swoją pierwszą żoną, Stefanią Palichleb, w późniejszym okresie ożenił się ponownie, tym razem z Janiną Wilczyńską. Z tego związku doczekał się syna, Mariusza.
Po swoich zmarłych Stanisław Mróz znalazł swój ostateczny spoczynek na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu, gdzie został pochowany w polu 9, kwaterze 5-14-531.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jan Stadnicki (1841–1919) | Władysław Dziadosz | Jan Marceli Drohojowski | Zofia Vetulani | Dorota Kłuszyńska | Jakub Kwaśny | Janusz Choiński | Arnold Rappaport | Mariusz Wesołowski | Roman Ciepiela | Kazimierz Rzeszutko | Ferdynand Zarzycki | Irena Paryzek | Zygmunt Przybyłkiewicz | Jan Tyssowski | Urszula Augustyn | Piotr Sak | Piotr Górnikiewicz | Jan Franciszek Konopka | Edward CzesakOceń: Stanisław Mróz (poseł)