Piotr Krakowski (historyk sztuki)

---

Życiorys

Piotr Krakowski przyszedł na świat jako syn Jana oraz Stanisławy z domu Świderskiej. Był bratem Wojciecha Krakowskiego. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Krakowie, gdzie ukończył swoje studia, wybierając kierunki takie jak historia sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz architektura na Akademii Górniczo-Hutniczej.

Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w latach 1950–1962, kiedy to piastował stanowisko w służbach konserwatorskich Urzędu Wojewódzkiego. W 1963 roku rozpoczął pracę w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie pięć lat później, pod okiem profesora Tadeusza Dobrowolskiego, obronił swoją pracę doktorską o symbolizmie w malarstwie krajobrazowym romantyzmu. W 1981 roku zdobył habilitację, opierając się na badaniach nad teoretycznymi podstawami architektury XIX wieku. Uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w 1986 roku, a w 1993 roku została mu przyznana profesura zwyczajna. Od 1991 roku kierował Zakładem Historii Sztuki Nowoczesnej na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Krakowski był nie tylko zaangażowanym wykładowcą, ale także aktywnym członkiem kilku prestiżowych stowarzyszeń. Należał do Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Artystycznych (AICA) oraz był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. Jego zasługi zostały uhonorowane m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W swojej pracy naukowej skupił się głównie na sztuce XIX i XX wieku. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze P, rzędzie 5.

Wybrane publikacje

Oto niektóre z wybranych publikacji Piotra Krakowskiego, które podkreślają jego wkład w historię sztuki i architektury:

• – Architektura neogotycka w Krakowie, „Folia Historiae Artium” 20, 1984,
• – Architektura współczesna. Zarys rozwoju, Kraków 1967 [współautor: Adam Kotula],
• – Hans Makart w ocenie polskiej krytyki w XIX wieku”, „Folia Historiae Artium” 23, 1987,
• – Krajobraz idealny w malarstwie wieku XVIII i XIX, „Folia Historiae Artium” 12, 1976,
• – Kronika nowej sztuki 1855-1960, Kraków 1966 [współautor: Adam Kotula],
• – Malarstwo, rzeźba, architektura: wybrane zagadnienia plastyki współczesnej, Warszawa 1972 [współautor: Adam Kotula],
• – Makart, austro-węgierski historyzm i Matejko, „Rocznik Krakowski” 56, 1990,
• – O nowej rzeźbie, Kraków 1961 [współautor: Adam Kotula],
• – O symbolizmie w pejzażach Ferdynanda Ruszczyca, w: Ferdynand Ruszczyc 1870-1936. Pamiętnik wystawy. Muzeum Narodowe, Warszawa 1966,
• – O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1981,
• – Pomnik nagrobny ks. Ostrogskich, „Studia Renesansowe” 2, 1957,
• – Recepcja Bauhausu w architekturze polskiej dwudziestolecia międzywojennego, w: Sztuka XX wieku. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Warszawa 1971,
• – Ruiny i groby w sztuce preromantyzmu i romantyzmu, „Folia Historiae Artium” 14, 1978,
• – Rzeźba XIX wieku, Kraków 1980 [współautor: Adam Kotula],
• – Rzeźba współczesna, Kraków 1980 [współautor: Adam Kotula],
• – „Stare” i „nowe” w sztuce Młodej Polski, w: Stulecie Młodej Polski. Studia pod redakcją Marii Podrazy-Kwiatkowskiej, Kraków 1995,
• – Sztuka abstrakcyjna, Warszawa 1973 [współautor: Adam Kotula],
• – Sztuka Krakowa w dwudziestoleciu międzywojennym, w: Dzieje Krakowa, t. 4: Kraków w latach 1918-1939, Kraków 1997,
• – Sztuka Trzeciej Rzeszy, Wiedeń-Kraków 1994,
• – Widmo z „Wesela”. (Szkic o Ludwiku de Laveaux), „Sztuka i Krytyka” 8, 1957, nr 3-4 (31-32),
• – Teoretyczne podstawy architektury wieku XIX, Kraków 1979 („Zeszyty Naukowe UJ”, Prace z historii sztuki, zesz. 15),
• – Z zagadnień polskiego malarstwa krajobrazowego w I połowie w. XIX (Teoria i twórczość), „Folia Historiae Artium” 13, 1977,
• – Zagadnienie śmierci w sztuce XIX wieku, w: Śmierć – przestrzeń – czas – tożsamość w Europie Środkowej około 1900. Materiały międzynarodowej konferencji zorganizowanej w dniach 8-10 grudnia 1996, Kraków 2002.

---

Oceń: Piotr Krakowski (historyk sztuki)

---