Feliks Rapf, urodzony 11 stycznia 1891 roku w Tarnowie, był znaczącą postacią w historii Polski, której życie i działalność pozostawiły trwały ślad. Zmarł 7 marca 1972 roku w Nowym Sączu, a w ciągu swojego życia zasłynął jako pedagog, publicysta oraz działacz turystyczny i społeczny.
Jego zaangażowanie w popularyzację nauki oraz działalność taternicką ukazują jego pasję do gór i miłości do ojczyzny. Feliks Rapf był także weteranem obu światowych wojen oraz wojny polsko-bolszewickiej, co świadczy o jego oddaniu i patriotyzmie.
Warto dodać, że jest patronem nowosądeckiego oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, co potwierdza jego znaczenie dla środowiska tatrzańskiego i turystycznego w Polsce.
Życiorys
Feliks Rapf był niezwykle ciekawą osobowością, urodzony w Tarnowie, ukończył szkołę powszechną w Zbarażu. W 1909 roku, po zakończeniu gimnazjum w Nowym Sączu, rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej oraz kontynuował edukację na Uniwersytecie Jana Kazimierza od 1911 roku. Jego życie zmieniło się w momencie wybuchu I wojny światowej, kiedy to został zmobilizowany jako oficer armii austro-węgierskiej. Jako uczestnik walk na frontach rosyjskim i włoskim, zdobył cenne doświadczenie wojskowe.
W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w stopniu kapitana i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zdemobilizowaniu w 1921 roku, podjął pracę nauczyciela w Gimnazjum im. Jana Długosza w Nowym Sączu. Oprócz tego uczył w żeńskim Gimnazjum i Liceum im. Marii Konopnickiej, co podkreśla jego wielką pasję do nauczania.
Rapf był również bardzo aktywny w działalności społecznej. Od 1908 roku był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego, a w 1924 roku objął stanowisko prezesa Oddziału PTT „Beskid” w Nowym Sączu. Funkcję tę sprawował aż do 1949 roku, z wyjątkiem okresu II wojny światowej. Jako członek Zarządu Głównego PTT w latach 1928–1932 oraz 1935–1948, przyczynił się do powstania schronisk turystycznych w Szczawnicy Dolnej i na Przehybie.
Osobą z wielką pasją, był autorem pierwszej w Polsce szczegółowej instrukcji dotyczącej znakowania szlaków turystycznych oraz miłośnikiem fotografii górskiej. Ponadto, współzałożył oddział PTMA w Nowym Sączu i w 1937 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za swoją działalność.
W czasie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, po czym powrócił do Nowego Sącza. Jego zaangażowanie w tajne nauczanie w okresie okupacji pokazuje jego determinację w dążeniu do edukacji młodzieży. Po wojnie, w 1945 roku, zorganizował naukę w I Gimnazjum oraz odnawiał Oddział „Beskid”. Opowiadał się za połączeniem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, a do 1952 roku pełnił funkcję prezesa nowosądeckiego oddziału PTTK. Mimo przejścia na emeryturę, kontynuował swoją działalność pedagogiczną i społeczną.
Twórczość Rapfa obejmowała publikacje w czasopismach takich jak „Przegląd Turystyczny”, „Turyście”, „Wierchach”, „Horyzontach Techniki” i „Uranie” zarówno przed, jak i po II wojnie światowej. W 1948 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co było uznaniem dla jego zasług.
Feliks Rapf zmarł 7 marca 1972 roku w Nowym Sączu, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym przy ul. Rejtana. Jest patronem odrodzonego Oddziału PTT „Beskid” oraz ulicy w Nowym Sączu. Jego wspomnienia wojenne z lat 1914–1920, ze wstępem i pod redakcją naukową Dawida Golika, zostały opublikowane w 2011 roku, co pozwala na lepsze poznanie jego wyjątkowej postaci.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Andrzej Czapkiewicz | Jakub Pawlikowski | Józef Kazimierz Jakubowski | Adam Błaś | Jan Pirożyński | Władysław Sygnarski | Krystyna Kuperberg | Antoni Maria Emilian Hoborski | Stanisław Wałęga | Zdzisław Simche | Józef Ujejski | Patrycja Sasnal | Józef Wolski (historyk) | Agata Kwiatkowska-Lubańska | Wanda Zabłocka | Michał Heller | Edward Stamm | Józef Winkowski (nauczyciel) | Zenon Klemensiewicz | Franciszka CzerneckaOceń: Feliks Rapf