Józef Wiśniewski (1891–1937)

---

Życiorys

Józef Wiśniewski, urodzony w Tarnowie, był synem Feliksa i Marii z Głowackich. Tarnów w tamtych czasach pełnił funkcję powiatowego miasta w Królestwie Galicji i Lodomerii. Od roku 1908 aktywnie uczestniczył w działaniach Związku Walki Czynnej, a później także Związku Strzeleckiego. W 1913 roku ukończył letni kurs instruktorski w Stróży, co stanowiło ważny krok w jego karierze wojskowej.

Od sierpnia 1914 roku walczył jako żołnierz w 1 Pułku Piechoty, a następnie w 5 Pułku Piechoty. Na początku marca 1915 roku uzyskał awans na stopień podporucznika. W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do armii austro-węgierskiej i skierowany na front włoski, gdzie wziął udział w akcji antyaustriackiej. Zagrożony aresztowaniem dezertował i wrócił do kraju, gdzie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

7 maja 1919 roku, został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich, zatwierdzono jego stopień podporucznika i zaliczono go do I Rezerwy armii, jednocześnie powołując do służby czynnej na czas wojny. Przydzielono go do 1 Pułku Piechoty Legionów z datą 10 grudnia 1918 roku. W czerwcu 1921 roku pełnił służbę w 42 Pułku Piechoty.

3 maja 1922 roku, Wiśniewski został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, zajmując 130. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Wkrótce potem przeniesiono go do 12 Pułku Piechoty w Wadowicach na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego. 1 grudnia 1924 roku otrzymał awans na majora, a jego starszeństwo datowano na 15 sierpnia 1924 roku, z 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Po awansie kontynuował pracę w 12 pp, nie piastując ściśle określonej funkcji.

W maju 1925 roku został przeniesiony do 84 Pułku Piechoty w Pińsku, gdzie pełnił rolę kwatermistrza. Dwa lata później, w maju 1927 roku, objął dowodzenie I batalionem w 70 Pułku Piechoty w Pleszewie, a w kwietniu 1928 roku, w związku z likwidacją I baonu, przesunięto go na stanowisko dowódcy II batalionu. W marcu 1930 roku Wiśniewski został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków, gdzie był odpowiedzialny za I referat administracji rezerw. Ostatecznie, 30 czerwca 1930 roku, przeszedł w stan spoczynku.

W 1931 roku przyjęto go do Straży Granicznej w randze inspektora. Pełnił funkcje komendanta Inspektoratu Granicznego Łomża, komendanta Centralnej Szkoły Straży Granicznej oraz wreszcie komendanta Inspektoratu Granicznego w Częstochowie. W 1934 roku, jako oficer w stanie spoczynku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, posiadając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I.

W styczniu 1937 roku ciężko zachorował, a 23 lipca tegoż roku zmarł w Częstochowie. Został pochowany na Cmentarzu Kule (sektor 27-Z-2).

Ordery i odznaczenia

Józef Wiśniewski był osobą, która otrzymała liczne wyróżnienia i odznaczenia za swoje znaczące osiągnięcia oraz poświęcenie dla kraju.

• Krzyż Niepodległości – przyznany 25 stycznia 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych trzykrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany 19 marca 1935 roku „za zasługi w służbie straży granicznej”.

---

Oceń: Józef Wiśniewski (1891–1937)

---