Włodzimierz Kodrębski (komandor porucznik)

---

Życiorys

Włodzimierz Kodrębski przyszedł na świat w Tarnowie, gdzie spędził swoje dzieciństwo w Ciężkowicach. Po ukończeniu gimnazjum benedyktynów w Melku, w 1915 roku zdecydował się na studia w austriackiej Marine-Akademie znajdującej się w Braunau. Po uzyskaniu dyplomu, stał się jednym z pionierów polskiej Marynarki Wojennej po 1918 roku. Jego nazwisko pojawiło się na tablicy pamiątkowej, która została odsłonięta w 2010 roku, w siedzibie Dowództwa Marynarki Wojennej RP. Po zakończeniu I wojny światowej, w listopadzie 1918 roku, wrócił do ojczyzny i ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego.

Jako były oficer cesarskiej i królewskiej armii, otrzymał stopień podporucznika. Został przydzielony do Sekcji Morskiej Ministerstwa Spraw Wojskowych, a 12 stycznia 1919 roku awansował na podporucznika marynarki. Jego kariera nabrała tempa, gdy jako oficer Batalionu Morskiego wziął udział w symbolicznych zaślubinach Polski z morzem w lutym 1920 roku. W miesiącach letnich uczestniczył także w walkach przeciwko bolszewikom nad rzeką Wisłą. Później, w listopadzie, awansowano go na oficera flagowego Dywizjonu Torpedowców, a jego obowiązki obejmowały wyjazdy do Wielkiej Brytanii w towarzystwie załóg okrętów, które dowodził.

W dniu 1 czerwca 1919 roku został awansowany na stopień porucznika marynarki, a w 1923 roku pełnił służbę jako oficer na ORP „Mazur” w Dywizjonie Torpedowców. W latach 1924–1925 kierował monitorem rzecznym „Toruń” w składzie II grupy monitorów Flotylli Pińskiej. W tym okresie awansowano go na kapitana marynarki z datą starszeństwa z 15 sierpnia 1924 roku. Dalszy rozwój kariery umożliwił mu kurs dla oficerów torpedowych oraz staż na okrętach we Francji. Po powrocie do kraju objął stanowisko szefa służby broni podwodnej portu wojennego w Gdyni, a następnie dowodził torpedowcem „Ślązak” oraz bronią podwodną Dywizjonu Torpedowców.

W 1930 roku, jako dowódca torpedowca „Mazur”, eskortował prezydenta Mościckiego podczas wizyty w Tallinnie. W 1932 roku awansowano go na stopień komandora podporucznika. Przyjął rolę dowódcy Dywizjonu Szkolnego oraz wykładowcy na kursach oficerskich. Po pewnym czasie spędzonym w sztabie, 1 kwietnia 1933 roku objął dowództwo niszczyciela „Wicher”, a później był szefem Biura Organizacyjnego oraz Biura Sygnałowego w Kierownictwie Marynarki Wojennej. W latach 1936–1937 dowodził niszczycielem „Burza”, a od stycznia 1938 roku „Błyskawicą”. 19 marca tego samego roku awansował do stopnia komandora porucznika.

Jako zapalony żeglarz, w 1935 roku przewodniczył polskiej ekipie żeglarskiej na regatach w Kilonii, dowodząc jachtem „Junak”. Warto zaznaczyć, że opracował nowy słownik żeglarski i współredagował pięciojęzyczny słownik morski przygotowywany przez Polską Akademię Umiejętności.

30 sierpnia 1939 roku, jako dowódca „Błyskawicy”, rozpoczął wyprawę do Wielkiej Brytanii zgodnie z planem Peking. Po wspólnych patrolach z Royal Navy, musiał zrezygnować z pełnienia obowiązków z powodu problemów zdrowotnych. W tym czasie tymczasowo dowodził okrętem bazą „Gdynia” oraz kierował Biurem Historycznym Marynarki Wojennej. Następnie został komendantem Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej. W 1942 roku, pełniąc różnorodne funkcje, ostatecznie objął stanowisko szefa Sztabu Kierownictwa Marynarki Wojennej w styczniu 1944 roku. Po zdemobilizowaniu w 1947 roku, osiedlił się na stałe w Wielkiej Brytanii. Zmarł w roku następnym, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w Wrexham.

Ordery i odznaczenia

Właśnie w tym opisie przedstawione są ważne odznaczenia, które uzyskał Włodzimierz Kodrębski. Poniżej można znaleźć szczegółową listę jego nagród:

• krzyż walecznych (przed 1923),
• srebrny krzyż zasługi (10 listopada 1928),
• order imperium brytyjskiego (Wielka Brytania).

---

Oceń: Włodzimierz Kodrębski (komandor porucznik)

---