Mieczysław Dobrzański

---

Życiorys

„Mieczysław Karol Dobrzański przyszedł na świat 31 grudnia 1897 roku w Tarnowie, w rodzinie Władysława i Marii ze Smolików. Już od młodych lat jego życie związane było z wojskowością. W sierpniu 1914 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Legionów Polskich, gdzie pierwotnie służył w 3 pułku piechoty. W połowie 1915 roku nastąpiła zmiana jego dotychczasowej ścieżki – został przeniesiony do 6 pułku piechoty, zdobywając awans na stopień podporucznika.

Po kryzysie przysięgowym, który miał miejsce w 1917 roku, Dobrzański służył w Polskim Korpusie Posiłkowym, obejmując dowództwo 9 kompanii 3 pułku piechoty II Brygady. To właśnie w tym okresie brał udział w istotnych starciach, w tym w bitwie pod Rarańczą.

Od czerwca 1920 roku Mieczysław Dobrzański był oficerem Wojska Polskiego. Jego kariera wojskowa przebiegała poprzez różne jednostki, począwszy od Dowództwa Okręgu Generalnego Kielce, a później w 9 pułku piechoty. W maju 1927 roku, po przejściu z Departamentu X Ministerstwa Spraw Wojskowych, objął stanowisko dowódcy III batalionu w 70 pułku piechoty w Pleszewie.

Lata 1927–1929 spędził jako słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 1 września 1929 roku, po zakończeniu kursu i nabyciu dyplomu naukowego, został przeniesiony do dowództwa 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach, gdzie pełnił funkcję szefa sztabu. Dnia 23 października 1931 roku objął dowództwo 1 Batalionu Strzelców w Chojnicach. Uznanie jego talentów wojskowych potwierdził prezydent RP, nadając mu 24 stycznia 1934 roku stopień podpułkownika oraz 2. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

W marcu 1934 roku Dobrzański został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu, na stanowisko szefa sztabu. W 1938 roku, wśród zawirowań politycznych, objął dowództwo 6 pułku strzelców podhalańskich, z którym wziął udział w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu działań wojennych uniknął niewoli i powrócił do Warszawy, gdzie zajął się prowadzeniem przedsiębiorstwa zajmującego się handlem nieruchomościami.

W grudniu 1939 roku wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski, gdzie stał na czele Wydziału II w Komendzie Okręgu Warszawa Miasto. W tym okresie używał pseudonimów „Koniak” oraz „Leliwa”. Pełnił tę funkcję również w Związku Walki Zbrojnej. Od września 1941 roku pełnił funkcję szefa sztabu Obszaru Lwów ZWZ, później Armii Krajowej, stosując w tym czasie pseudonimy „Leon” oraz „Stefan”, a także używając przybranego nazwiska „Zalewski”.

W nocy z 3 na 4 grudnia 1942 roku został aresztowany pod fałszywym nazwiskiem Zalewski. Na początku był mylnie uznawany za szefa Oddziału II Komendy Głównej AK. W trakcie przesłuchania zaoferowano mu wolność w zamian za pomoc w odnalezieniu gen. Stefana Roweckiego, lecz odmówił. Po przewiezieniu na Pawiak, 13 maja 1943 roku, został deportowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie przydzielono mu numer obozowy 161408.

Podczas pobytu w obozie, Mieczysław Dobrzański aktywnie angażował się w działalność konspiracyjną. Niestety, jego życie tragicznie zakończyło się 11 października 1943 roku, gdy został rozstrzelany.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Dobrzański, jako osoba o wybitnych osiągnięciach, został odznaczony licznymi medalami i orderami, które są świadectwem jego zasług oraz poświęcenia dla kraju.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, nadający mu honor w roku 1922,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 6 czerwca 1931 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, uzyskany 11 listopada 1936 roku,
• Krzyż Walecznych, który zdobył czterokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany mu 19 marca 1931 roku.

---

Oceń: Mieczysław Dobrzański

---