Jan Kolanowski

Wojsko i służby mundurowe

Jan Kolanowski to postać o wielkim znaczeniu w historii Polski, który zasłużył się nie tylko jako oficer, ale także jako aktywny działacz w dążeniach niepodległościowych. Urodził się 24 października 1893 roku w Tarnowie, co stanowi ważny punkt odniesienia w jego biografii.

W trakcie swojej kariery wojskowej dosłużył się stopnia majora piechoty w Armii Polskiej, gdzie odegrał istotną rolę w organizacji oraz obronie państwa polskiego. Jego niestrudzone działania na rzecz niepodległości mogły mieć wielki wpływ na kształtowanie się militarnych i politycznych losów kraju. Kolanowski był także odznaczony Orderem Virtuti Militari, co stanowi dowód jego odwagi i oddania w walce o wolność.

Życiorys

Jan Kolanowski przyszedł na świat 24 października 1893 roku w Tarnowie. Już na początku swojej kariery zawodowej był związany z sektorem bankowym, gdzie pełnił rolę urzędnika. Jednak jego losy zmieniły się znacznie, kiedy 12 kwietnia 1915 roku zaciągnął się do Legionów Polskich.

W trakcie swojej służby w 9. kompanii 6 pułku piechoty, 5 sierpnia 1915 roku awansował na sekcyjnego, a następnie jako doświadczony żołnierz zdobył stopień sierżanta. Z dniem 1 maja 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, został mianowany podporucznikiem piechoty. Wówczas pełnił obowiązki w 6 pułku piechoty Legionów.

Po zakończeniu działań wojennych, Jan Kolanowski postanowił pozostać w wojsku. Kontynuował służbę jako oficer zawodowy, działając w 6 pułku piechoty Leg. stacjonującym w Wilnie. 3 maja 1922 roku, po odpowiednich weryfikacjach, otrzymał awans do stopnia kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 1499. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

Jego kariera wojskowa nie ustawała na tym etapie. Kolejnym krokiem było przeniesienie do 63 pułku piechoty w Toruniu, gdzie został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień na stanowisko oficera instrukcyjnego. 30 listopada 1923 roku znów został przydzielony do 63 pułku piechoty. W grudniu tego samego roku, wrócił do 6 pułku piechoty Legionów.

W marcu 1925 roku Jan Kolanowski uczestniczył w kursie dla oficerów wywiadu, który odbywał się przy Korpusie Ochrony Pogranicza. W latach 1925-1930 służył w Oddziale II Sztabu Głównego. 23 grudnia 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty, zachowując dotychczasowe stanowisko.

2 kwietnia 1929 roku, prezydent RP wyróżnił go awansem do stopnia majora w korpusie oficerów piechoty, nadając mu 36. lokatę. W marcu 1930 roku Jan Kolanowski został przeniesiony z Ekspozytury Oddziału II SG do 48 pułku piechoty w Stanisławowie, obejmując stanowisko dowódcy batalionu. W sierpniu 1935 roku przesunięto go na funkcję kwatermistrza.

Gdy nastał marzec 1939 roku, miał przywilej pełnienia służby w 12 pułku piechoty w Wadowicach, gdzie pełnił obowiązki jako II zastępca dowódcy pułku (kwatermistrz). W czasie kampanii wrześniowej, jego rolą było dowodzenie Oddziałem Zbierającym Nadwyżki 12 pp. W obliczu nadciągającego niebezpieczeństwa, przekroczył granicę z Węgrami, gdzie znalazł się w sytuacji internowania. Ostatecznie został przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E w Dorsten.

Ordery i odznaczenia

Jan Kolanowski był odznaczonym bohaterem, który zasłużył się w historii Polski poprzez swoje heroiczne czyny i pracę na rzecz ojczyzny. Oto zestawienie jego najwybitniejszych odznaczeń:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6335 – 17 maja 1922,
  • Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał trzykrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich,
  • łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929.

Przypisy

  1. a b c d Żołnierze Niepodległości : Kolanowski Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 19.03.2023 r.]
  2. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 19.03.2023 r.]
  3. Meldunek kpt. Jana Kolanowskiego do kierownika kursu dla ofic. wyw. przy KOP z 10 marca 1925. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.343, s. 269 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 19.03.2023 r.]
  4. Pismo szefa sztabu KOP do Oddziału II SG z 18 maja 1925. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.343, s. 270 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 19.03.2023 r.]
  5. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 65 z 12.06.1919 r., poz. 2053.
  6. Spis oficerów 1921 r., s. 41, 696.
  7. Rocznik Oficerski 1923 r., s. 305, 418.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 75 z 06.12.1923 r., s. 698.
  9. Rocznik Oficerski 1924 r., s. 136, 361.
  10. Rocznik Oficerski 1928 r., s. 130, 194.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 28 z 23.12.1927 r. Dodatek Nr 1, s. 6.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 03.04.1929 r., s. 105.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 31.03.1930 r., s. 104.
  14. Rocznik Oficerski 1932 r., s. 35, 576.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 31.08.1935 r., s. 96.
  16. Rybka i Stepan 2006 r., s. 21, w marcu 1939 zajmował 6. lokatę.
  17. Rybka i Stepan 2006 r., s. 561.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 06.08.1929 r., s. 239.
  19. Ciastoń i in. 1939 r., s. 235.
  20. Ciastoń i in. 1939 r., s. 153.
  21. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  22. Ciastoń i in. 1939 r., s. 185.

Oceń: Jan Kolanowski

★★★★★
Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:17