Roman Albinowski

Wojsko i służby mundurowe

Roman Albinowski to postać o znaczącym wkładzie w historię Wojska Polskiego. Urodził się 6 lipca 1853 roku w Tarnowie, a swoje życie zakończył 20 października 1922 roku w Krakowie. Był on podpułkownikiem piechoty, co wskazuje na jego zaawansowane stopnie wojskowe oraz doświadczenie w służbie wojskowej.

Albinowski, ze względu na swoją aktywność i osiągnięcia, zajmował istotną pozycję w strukturach armii, co miało wpływ na rozwój sił zbrojnych w Polsce w okresie międzywojennym. Jego życie oraz kariera są świadectwem tamtych czasów i zasługują na szczegółowe zbadanie.

Życiorys

Roman Albinowski przyszedł na świat w Tarnowie, w rodzinie Marcelego i Julii z Baniakowskich. W młodości uczęszczał do gimnazjum w Samborze, gdzie ukończył siedem klas. W 1873 roku zapoczątkował swoją karierę w cesarskiej i królewskiej Armii, a już rok później rozpoczął naukę w szkole kadetów znajdującej się we Lwowie. 1 listopada 1876 roku otrzymał tytuł kadeta piechoty, a dokładnie rok później awansował na podporucznika piechoty.

W okresie od 1876 do 1879 roku pełnił służbę w c.k. 77 Galicyjskim pułku piechoty. Następnie, w latach 1881–1883, służył w c.k. 67 Węgierskim pułku piechoty w Budapeszcie. W dniu 1 listopada 1882 roku został awansowany na porucznika, a w kolejnym roku pełnił funkcję oficera prowiantowego swojego pułku. W 1883 roku zdobył urlop, pozostając jednocześnie oficerem nadliczbowym c.k. 67 pp. W 1884 roku został przeniesiony do rezerwy, jednocześnie z zachowaniem przydziału w rezerwie do c.k. 67 pp.

Roman Albinowski w dniu 1 maja 1890 roku uzyskał awans na kapitana 2. klasy, a w 1894 roku był nieaktywnym oficerem c.k. 63 batalionu Obrony Krajowej ze Lwowa. W organizacji „Sokół” pełnił rolę instruktora. 13 lipca 1913 roku został mianowany instruktorem ogólnozwiązkowym, a także współpracował jako instruktor okręgowy we Lwowie, współdziałając przy tym z takimi osobami jak Józef Haller czy Piotr Fiałkowski.

Po wybuchu I wojny światowej Albinowski zaangażował się w organizację Legionu Wschodniego. Był jednym z członków Centralnego Komitetu Narodowego, a przez jakiś czas służył jako zastępca dowódcy Legionu Wschodniego. Po rozpadzie Legionu, dołączył do Legionów Polskich. 28 października 1914 roku otrzymał mianowanie na komendanta Szkoły Podchorążych Legionów Polskich, działającej w Krakowie, Jabłonkowie, Maramaros-Sziget oraz Kamieńsku. W dniu 21 marca 1915 roku awansował na majora kancelaryjnego.

W latach 1915–1917 Roman pełnił różnorodne funkcje administracyjne w Legionach. 6 marca 1917 roku został mianowany komendantem Domu Ozdrowieńców w Kamieńsku, a w maju 1917 roku objął stanowisko komendanta Stacji Zbornej Legionów Polskich w Rembertowie. Po kryzysie przysięgowym został przeniesiony do rezerwy sztabu Polskiego Korpusu Posiłkowego, a na początku 1918 roku zwolniono go z PKP.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Albinowski powrócił do służby. W Wojsku Polskim został dowódcą Powiatu Wojskowego, między innymi w Przeworsku. 11 czerwca 1920 roku zatwierdzono go w stopniu podpułkownika z datą 1 kwietnia 1920 w korpusie piechoty. 26 stycznia 1922 roku przeszedł do rezerwy. Zmarł 20 października 1922 roku w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

Roman Albinowski był osobą, która miała zaszczyt otrzymać szereg odznaczeń, podkreślających jego wyjątkowe osiągnięcia i zasługi.

  • Krzyż Niepodległości pośmiertnie,
  • Medal Wojenny,
  • Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii,
  • Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych,
  • Krzyż Jubileuszowy Wojskowy.

Przypisy

  1. a b c Żołnierze Niepodległości : Albinowski Roman. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 18.10.2022 r.]
  2. a b c d Schematismus 1914 ↓, s. 176.
  3. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 69.
  4. August Krasicki: Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988, s. 224. ISBN 83-211-1000-2.
  5. Mieczysław Wrzosek: Polski czyn zbrojny podczas pierwszej wojny światowej 1914 - 1918. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 48-49. ISBN 83-214-0724-2.
  6. Schematyzm Wojskowy 1885 ↓, s. 206, 402.
  7. Schematyzm Wojskowy 1884 ↓, s. 208, 400.
  8. Schematyzm Wojskowy 1883 ↓, s. 210, 400.
  9. Schematyzm Wojskowy 1882 ↓, s. 217.
  10. Schematyzm Wojskowy 1880 ↓, s. 224, 401.
  11. Schematyzm Wojskowy 1877 ↓, s. 377.

Oceń: Roman Albinowski

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:18