Stanisław Barys

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Józef Barys, znany pod pseudonimem „Kęczyński”, to postać o znaczącym dorobku w historii Wojska Polskiego. Urodził się 13 listopada 1920 roku w Tarnowie, gdzie z pewnością spędził swoje wczesne lata.

Jego życie zakończyło się w 1982 roku w Chrzanowie, co podkreśla, jak krótkie, ale niezwykle intensywne było jego życie wojskowe i osobiste. Barys osiągnął stopień kapitana, co świadczy o jego zaangażowaniu i kwalifikacjach w służbie wojskowej.

Życiorys

Stanisław Barys urodził się 13 listopada 1920 roku w Tarnowie, w rodzinie Mieczysława, kapitana piechoty, oraz Genowefy. Jego dzieciństwo i młodzieńcze lata spędził w Wadowicach, gdzie jego ojciec był związany ze 12 pułkiem piechoty. Podobnie jak Karol Wojtyła, który później został papieżem, uczęszczał do Gimnazjum Męskiego im. Marcina Wadowity.

W dniu 3 września 1939 roku złożył przysięgę i wstąpił do Wojska Polskiego, biorąc udział w kampanii wrześniowej. Po krótkim czasie, 20 września, został wzięty do niewoli przez Niemców. Trafił do Stalagu XI A Altengrabow, a później do Torunia, gdzie został osadzony w Forcie XV. W marcu 1940 roku zdołał uciec z niewoli i powrócił do Wadowic. Tam, 3 maja tego samego roku, wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, przyjmując pseudonim „Kęczyński”.

W obwodzie wadowickim pełnił ważne funkcje, mianowicie został mianowany szefem łączności oraz dowódcą III Rejonu. Zorganizował tajne nauczanie, a także aktywnie uczestniczył w pracach Związku Harcerstwa Polskiego oraz Wojskowej Służby Kobiet. W lutym 1942 został włączony w struktury Armii Krajowej. Jesienią 1944 roku awansował na dowódcę grupy dywersyjnej kryptonim „Kęczyński” i walczył do 26 stycznia 1945 roku w szeregach 12 pułku piechoty AK, walcząc m.in. o wyzwolenie Wadowic.

12 marca 1945 roku wstąpił do 2 Armii Wojska Polskiego. Został zdemobilizowany 2 października tegoż roku. Jako osadnik wojskowy planowano, że obejmie gospodarstwo rolne na Ziemiach Odzyskanych. Jednakże w następnym roku, wracając do Wadowic, rozpoczął studia na Wydziale Geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W 1950 roku rozpoczął pracę w chrzanowskiej szkole średniej, gdzie uczył przedmiotów takich jak geografia, geologia, astronomia oraz wychowanie fizyczne, a także rysunek. W 1960 roku przeszedł do Chrzanowskich Zakładów Materiałów Ogniotrwałych „Stella”, gdzie pełnił rolę kierownika Zakładowego Domu Kultury, a później kierownika działu wojskowego ChZMO. Na emeryturę przeszedł w 1975 roku.

Był przez wiele lat przewodniczącym Kola Oficerów Rezerwy w Chrzanowie, osiągając stopień kapitana. Uczestniczył aktywnie w działalności Ligi Obrony Kraju, pełniąc funkcję I zastępcy przewodniczącego Zarządu Powiatowego LOK. Dodatkowo utrzymywał bliskie relacje z generałem Borutą-Spiechowiczem, a także z Janem Pawłem II, z którym prowadził listowną korespondencję nawet w czasie, gdy papież przebywał w Watykanie.

Stanislaw Barys zmarł w 1982 roku w Chrzanowie. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu wojskowym w Radłowie, w kwaterze poświęconej żołnierzom poległym we wrześniu 1939 roku podczas obrony przeprawy przez Dunajec.

Ordery i odznaczenia

W trakcie swojej niezwykłej kariery, Stanisław Barys został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które potwierdzają jego wkład i poświęcenie. Oto lista odznaczeń, które otrzymał:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami „za całokształt pracy konspiracyjnej”,
  • Krzyż Partyzancki,
  • Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
  • Krzyż Armii Krajowej,
  • Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
  • Odznaka Grunwaldzka.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Profesorowie ↓.
  2. a b c Oratowski 2010 r., s. 32.

Oceń: Stanisław Barys

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:5