Józef Pędracki (oficer)

---

Życiorys

Józef Pędracki przyszedł na świat 17 lipca 1891 roku w Tarnowie, wówczas jednym z głównych miast powiatowych Królestwa Galicji i Lodomerii. Był Polakiem, o rzymskokatolickim wyznaniu, co ma znaczące miejsce w jego biografii.

W trakcie I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem podstawowym był Pułk Artylerii Górskiej Nr 13. W dniu 1 listopada 1916 roku otrzymał awans na stopień porucznika, przyznany mu z datą starszeństwa w korpusie oficerów rezerwy artylerii zarówno polowej, jak i górskiej.

Od lutego 1919 roku działał w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców. 22 maja tego samego roku rozpoczął pracę jako pomocnik attaché wojskowego przy Poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w Belgradzie. Z dniem 1 stycznia 1921 roku, po zastąpieniu majora Aleksandra Powroźnickiego, objął stanowisko attaché wojskowego.

W dniu 3 maja 1922 roku przeszedł weryfikację i uzyskał stopień kapitana z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku oraz 43. lokatę w korpusie oficerów artylerii, z oddziałem macierzystym w 1 Pułku Artylerii Ciężkiej. W roku 1923 piastował stanowisko referenta w Oddziale II Sztabu Generalnego, równocześnie pozostając oficerem nadetatowym 1 pac. W następnym roku został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Polowej w Będzinie, gdzie pełnił funkcję dowódcy III dywizjonu detaszowanego w Żorach.

1 grudnia 1924 roku awansował do rangi majora, przynależąc do korpusu oficerów artylerii z datą starszeństwa od 15 sierpnia 1924 roku oraz 9. lokatą. W roku 1926 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii, równocześnie znalazł przydział do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, gdzie zajmował stanowisko instruktora artylerii. Z dniem 1 sierpnia 1929 roku przeniesiono go do 18 Pułku Artylerii Polowej w Ostrowi Mazowieckiej, na pozycję kwatermistrza, jednak już 31 grudnia tego samego roku przeszedł w stan spoczynku.

W roku 1934, będąc oficerem w stanie spoczynku, był ewidencjonowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Gdynia, z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII, gdzie był „przewidziany do użycia w czasie wojny”. Zamieszkiwał w Gdyni przy ul. Zygmunta Augusta i pełnił funkcję zastępcy dyrektora w Warszawskim Towarzystwie Transportowym oraz kierownika w firmie „Stevedoring” sp. z o.o., założonej w czerwcu 1934 roku. Był również członkiem Związku Rezerwistów.

20 lutego 1941 roku wpadł w ręce niemieckich żołnierzy, a jego numer jeniecki to 355. Po zakończeniu II wojny światowej zasiadał w zarządzie reaktywowanej spółki Warszawskie Towarzystwo Transportowe. W 1948 roku został aresztowany, co znacząco wpłynęło na jego życie.

Józef Pędracki zmarł 19 maja 1951 roku, mając 60 lat. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pruszkowie, obok swojej żony Anny, z domu Podmagórskiej (1903–2000), oraz syna Romana, ps. „Jastrzębiec” (1924–1977), który był kapralem podchorążym plutonu artylerii przeciwlotniczej 566 Obwodu Żoliborz AK, a następnie Grupy Kampinos.

Ordery i odznaczenia

Józef Pędracki, jako oficer, zdobył wiele wyróżnień i odznaczeń, które odzwierciedlają jego zasługi oraz poświęcenie. Poniżej przedstawiamy listę najważniejszych z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – przyznany 2 maja 1923,
• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany 10 listopada 1928,
• Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Rumunii,
• Krzyż Oficerski jugosłowiańskiego Orderu Orła Białego,
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami przyznany przez Austrię,
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami, przyznany na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej – dwukrotnie,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.

Te odznaczenia stanowią dowód na jego oddanie i profesjonalizm w służbie wojskowej.

---

Oceń: Józef Pędracki (oficer)

---