Tadeusz Klimecki

---

Życiorys

Tadeusz Klimecki urodził się 23 listopada 1895 roku w Tarnowie, jako syn Józefa oraz Ludwiki, z domu Regiec. W 1914 roku ukończyłC. K. Gimnazjum w Jaśle i podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jego działalność skupiała się wówczas na organizacjach dążących do niepodległości Polski.

W momencie wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii, gdzie rozpoczął naukę w szkole oficerskiej. Po jej ukończeniu, jako dowódca plutonu, został wysłany na front włoski. W 1915 roku otrzymał stopień chorążego, a 1 sierpnia 1916 roku awansował na podporucznika rezerwy piechoty. Wkrótce potem został dowódcą kompanii i trzykrotnie odniósł rany podczas działań na froncie.

Około lat 1917-1918 był żołnierzem rezerwy w 57 pułku piechoty. U schyłku wojny, w listopadzie 1918 roku, wstąpił do Wojska Polskiego. Przez długi czas pełnił funkcję organizatora oraz dowódcy kompanii i batalionu w 16 pułku piechoty w Tarnowie, gdzie służył od listopada 1918 do października 1925 roku. W trakcie walk z bolszewikami, jako porucznik, później kapitan, przez pięć dni dowodził swoją jednostką.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku, zajmując 765. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W lipcu 1925 roku awansował na majora. W latach 1925-1927 odbył Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, gdzie ukończył studia z pierwszą lokatą. Następnie od 1927 do 1930 roku służył jako szef sztabu 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu.

W latach 1930-1934 był wykładowcą, a następnie kierownikiem katedry taktyki na Wyższej Szkole Wojennej. W 1931 roku awansował do stopnia podpułkownika dyplomowanego, a w latach 1934-1936 zajmował się funkcją zastępcy dowódcy 18 pułku piechoty w Skierniewicach. Następnie, od 1936 do 1938 roku, pełnił rolę dowódcy 5 pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu, gdzie awansował do stopnia pułkownika dyplomowanego z dniem 1 stycznia 1938 roku.

Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza, zajmując stanowisko szefa Wydziału Operacyjnego. Po kampanii wrześniowej przeszedł przez Rumunię do Francji. W okresie od grudnia 1939 do czerwca 1940 roku był szefem Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza we Francji, a od lipca 1940 do lipca 1943 roku pełnił funkcję szefa Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. W 1941 roku, w wyniku ewakuacji do Wielkiej Brytanii, został awansowany do stopnia generała brygady.

Jego życie tragicznie zakończyło się w katastrofie lotniczej 4 lipca 1943 roku w Gibraltarze, gdzie został pochowany na cmentarzu w Newark w Anglii. W grudniu 2010 roku przeprowadzono ekshumację oficerów, którzy zginęli w tej katastrofie, w ramach śledztwa Instytutu Pamięci Narodowej. Badania zostały przeprowadzone w Zakładzie Medycyny Sądowej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po dokonaniu ekshumacji, Tadeusz Klimecki został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D20-1-4).

Tadeusz Klimecki w filmie

W dziele filmowym Katastrofa w Gibraltarze, które miało swoją premierę w 1984 roku, postać generała Tadeusza Klimeckiego odtworzył aktor Tomasz Zaliwski.

Awanse

Kariera wojskowa Tadeusza Klimeckiego obfituje w licznie odnotowane awanse, będące nie tylko potwierdzeniem jego zasług, ale też świadectwem postępu w służbie wojskowej. Oto zestawienie jego awansów:

• chorąży – 1915,
• podporucznik – z dniem 1 sierpnia 1916,
• kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919,
• major – ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925,
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931,
• pułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938,
• generał brygady – ze starszeństwem z dniem 6 lutego 1941.

Ordery i odznaczenia

W zbiorze odznaczeń, które zdobył Tadeusz Klimecki, możemy znaleźć wiele prestiżowych wyróżnień przyznanych za odwagę i zasługi w obronie kraju. Jego osiągnięcia, zarówno w polskim, jak i austriackim systemie odznaczeń, zasługują na szczególną uwagę.

Wśród polskich odznaczeń znalazły się:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921),
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1935),
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938),
• Krzyż Walecznych,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal za Długoletnią Służbę.

Odznaczenia austriackie obejmowały:

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z mieczami i dekoracją wojenną (przed 1918),
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1918),
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1918),
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (przed 1917),
• Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918).

Lista odznaczeń Tadeusza Klimeckiego obrazuje jego heroizm oraz oddanie służbie wojskowej, a także niezłomne dążenie do walki o niepodległość oraz honor kraju.

---

Oceń: Tadeusz Klimecki

---